Mathieu van der Poel heeft de klassieker Milaan-Sanremo op zijn naam geschreven. Vijf kilometer voor de finish ging hij ervandoor en een ijzersterk groepje achtervolgers, onder wie aartsrivaal Wout van Aert, kon hem niet meer bijhalen.
De Nederlander van Alpecin-Deceuninck reed weg uit een kopgroep op de top van de Poggio. Achter hem sprintte de Italiaan Filippo Ganna naar de tweede plaats, voor Van Aert en de Sloveen Tadej Pogacar.
Van der Poel werd vorig jaar nog derde achter de Sloveense winnaar Matej Mohoric. Hij is de eerste Nederlandse winnaar van Milaan-Sanremo sinds Hennie Kuiper in 1985. Daarvoor waren Arie den Hartog (1965) en Jan Raas (1977) de enige andere Nederlandse winnaars.
Kopgroep bijgehaald
Traditiegetrouw was er een kopgroep, die haar voorsprong zag slinken op weg naar de 'Capo's', de klimmetjes langs de kust waarmee de finale begint. Zes man hielden het vol tot na de Capo Berta, onder wie de Nederlander Jan Maas. Aan de voet van de Cipressa, de voorlaatste klim, denderde het peloton voorbij.
Op de 5,6 kilometer lange klim, met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,1 procent, leidde de ploeg UAE Team Emirates (Pogacar) het peloton. Het tempo dat werd ontwikkeld was bedoeld om sprinters kwijt te raken. Onder anderen de Belg Arnaud de Lie kreeg het moeilijk, diens Australische ploeggenoot Caleb Ewan zat attent mee voorin.
De Duitser Nils Politt waagde zich even alleen vooruit, maar richting de Poggio viel er niets te halen voor een vluchter. Ongeveer zeventig renners spoedden zich naar de laatste helling, 3 kilometer lang en gemiddeld 5,7 procent oplopend.
Versnellen op de top
Bahrain-Victorious, de ploeg van Mohoric, bepaalde het tempo vanaf de voet. De Belg Tim Wellens trok ten aanval, met ploeggenoot Tadej Pogacar in zijn wiel. Daarachter volgde meteen Van der Poel. Van Aert sloot nog net aan, erachter viel een gaatje. Op het moment dat Pogacar aanviel, een kilometer onder de top, kon de teruggekeerde Ganna nog aansluiten, net als Van der Poel en Van Aert.
De 28-jarige Nederlander versnelde op de top, waarna hij als eerste aan de gevaarlijke afdaling begon. Al snel was duidelijk dat de achtervolgers waren geklopt, waarna Van der Poel, na twee eerdere zeges in de Ronde van Vlaanderen, opnieuw een monument kon bijschrijven op zijn erelijst.
