Hoewel ADHD en ADD bij jongens vaak snel herkend wordt, blijven meisjes juist lang rondlopen zonder diagnose. En dat kan later tot grote problemen leiden: depressies, angststoornissen en verslavingen.
Anke Welten (45) weet daar alles van. Toen ze 30 was zei een psycholoog voor het eerst dat ze ADD heeft, maar ze wordt er pas sinds een paar jaar voor behandeld. "Ik had een heel ander leven gehad als dat eerder gebeurd was. Beter wel, in ieder geval makkelijker."
ADHD en ADD
ADHD en ADD zijn concentratiestoornissen. Op jonge leeftijd zijn kinderen met ADHD vaak hyperactief en erg impulsief. Ook hebben ze moeite met plannen. Bij kinderen die niet hyperactief zijn luidt de diagnose vaak ADD. Eerder vandaag werd bekend dat ADHD bij vrouwen regelmatig niet herkend wordt, omdat ADHD zich bij meisjes heel anders uit dan bij jongens.
Dat wordt ook duidelijk uit het verhaal van Anke. "Als kind heeft nooit iemand gedacht dat ik misschien ADD had. Er was toen veel minder bekend over ADD en ADHD, dus er werd toch al niet snel aan gedacht, maar ik was ook helemaal geen lastig kind. Niemand dacht dat er wat mis was."
Stabieler leven
Had iemand er wel aan gedacht, dan denkt Anke dat haar leven er heel anders uit had gezien. "Dan had ik een wat stabieler leven gehad. Tot zes jaar geleden had ik nooit een lange relatie, dus kinderen waren ook geen optie. En qua werk had ik het dan ook wel beter gedaan."
Sinds een aantal jaar mediteert Anke regelmatig en sinds kort slikt ze ook medicijnen. "Dat helpt," zegt ze.
"Voordat ik behandeld werd voor ADD werd ik vrij snel ziek. Ik kon me soms niet meer motiveren om nog dingen te doen, ik had last van burn-outs. Daar had ik misschien geen last van gehad als ik eerder een diagnose had gekregen."
Diagnose
Anke is niet de enige bij wie de stoornis niet herkend werd. Toen Metta Flach ontdekte dat allebei haar kinderen ADHD hebben, ging er bij haar ook een belletje rinkelen. "Ik heb zelf nooit een diagnose gehad, maar het is wel duidelijk dat mijn kinderen het van mij hebben."
"Bij mijn zoon kwamen we er als eerst achter dat hij ADHD heeft," vertelt Metta. "Hij had gedragsproblemen op school en kwam niet goed mee in de klas, terwijl wij dat niet bij zijn intelligentie vonden passen. Toen zijn we naar een orthopedagoog gegaan en kwam er een diagnose."
Onverwacht
Haar dochter herkende zich daar toen zo veel in, dat zij ook naar de orthopedagoog ging. "Ze kreeg dezelfde diagnose. Achteraf gezien snap ik het wel, maar dit had ik nooit verwacht voordat mijn zoon de diagnose kreeg."
Metta was niet de enige die de diagnose bij haar dochter niet aan zag komen, zegt ze. "Het beeld bij ADHD is dat kinderen in de gordijnen hangen, maar dat is bij haar helemaal niet zo. Mensen zeggen: ‘hoe kan zij nou ADHD hebben, ze is toch helemaal niet druk?’. De impact die ADHD op kinderen heeft wordt echt onderschat."
Zelf denkt Metta dat haar jeugd er heel anders uit had gezien als ze zelf ook de diagnose had gekregen. "Ik kreeg de diagnose concentratiestoornis. Daar kreeg ik ook therapie voor, maar dat hielp niet. Ik bleef problemen houden."
Opvoeden
"Mijn ouders wisten niet goed hoe ze ermee om moesten gaan. Ze probeerden me gewoon op te voeden. Mijn vader werd heel boos als ik met mijn hoofd ergens anders zat, en ik kreeg ook veel preken van mijn ouders, dat hielp weinig."
Ze neemt het haar ouders niet kwalijk, maar is wel blij dat ze haar eigen kinderen beter kan helpen. "Ze krijgen dankzij de diagnose meer ruimte om zichzelf te zijn. Het gaat nu veel beter."
Meer op rtlnieuws.nl:
ADHD bij vrouwen vaak niet herkend: 'Leidt tot depressies en angststoornissen'
