Iedereen valt weleens (bijna) van de trap. Maar vrouwen doen dat vaker dan mannen. Ze zijn roekelozer als het gaat om traplopen dan mannen, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. Ze raken dan ook vaker gewond door een val. Jabeela uit Rhenen herkent dit, zij brak onlangs haar arm toen ze van boven naar beneden viel. "Ik doe alles tegelijk als ik op de trap loop."
Het onderzoek door Amerikaanse bewegingswetenschappers is deze week gepubliceerd in het wetenschappelijke blad Plos. Ze bestudeerden maandenlang het gedrag van 2400 studenten op de trappen van het universiteitsgebouw.
Appen en koffie drinken
Uit het onderzoek komt naar voren dat vrouwen van in de twintig sneller vallen of struikelen op de trap, meestal omdat ze twee of meer dingen tegelijk aan het doen zijn, zoals appen, koffie vasthouden (of drinken) en kletsen. Ook gebruiken ze minder vaak de leuning en slaan ze vaker treden over. Daarbij draagt ook het vrouwelijke schoeisel, zoals hakken of open schoenen, bij aan ongelukken op de trap.
Jonge vrouwen lopen op de trap bijna twee keer zoveel verwondingen op als mannen. Uit het onderzoek blijkt ook dat 70 procent van de vrouwen iets bij zich draagt als ze op de trap lopen, zoals een tas. Bij de mannen is dat maar 46 procent.
85 mensen per dag op eerste hulp
In 2022 kwamen er naar schatting ruim 31.000 mensen in Nederland op de Eerste Hulp terecht door verwondingen die ze hebben opgelopen door een ongeluk op een vaste trap.
Het gaat om ruim 18.000 vrouwen en iets minder dan 13.000 mannen, blijkt uit cijfers van VeiligheidNL.
Jabeela (30) uit Rhenen herkent zich helemaal in het onderzoek. Al een paar keer was het bijna misgegaan op de trap. "Dan ben ik met van alles en nog wat bezig en struikel ik."
Waar ze zich meestal net op tijd vast kon grijpen, ging het een maand geleden mis. "Ik moest wat dozen naar beneden tillen en miste een trede." Jabeela viel van boven naar beneden en kwam hard op haar arm terecht. "Ik voelde 'm kraken en wist dat het mis was."
Haar vriend kwam gelukkig net thuis en bracht haar naar het ziekenhuis. Daar hoorde ze dat haar ellepijp dwars doormidden was. "Ik moest geoperereerd worden en daarna van mijn pols tot schouder in het gips." Een paar weken later kan ze weer voorzichtig werken, maar op de trap kijkt ze voortaan wel beter uit. "Ik heb het constant in mijn achterhoofd. Mij gebeurt het niet nog een keer."
