Zeventig jaar geleden bracht Dirk Marees (94) met een kotter 68 mensen in veiligheid tijdens de Watersnoodramp van 1953. Hij redde onder meer een baby. Dit maakte zo'n indruk dat hij zijn leven lang zocht naar de baby van toen. Hij heeft haar eindelijk gevonden. Vandaag ontmoeten ze elkaar.
"We hebben haar gevonden!" vertelt Dirk-Jan Marees, de zoon van Dirk, enthousiast aan de telefoon. Het brengt een einde aan een levenslange zoektocht naar een baby van wie de naam nooit bekend was.
Tot twee weken geleden. Nadat de zoektocht van Dirk in oktober landelijk nieuws werd, meldden zich vanuit alle hoeken van de wereld mensen met verhalen van de Watersnoodramp. "Onze zoektocht werd gedeeld met familieleden die naar Canada waren geëmigreerd. We kregen ontelbaar veel reacties, zelfs een berichtje uit Botswana."
Rampgebied
Even terug naar zeventig jaar geleden. Een paar dagen na de zware storm van zaterdagavond 31 januari 1953 voeren schippers en bemanningsleden vanuit verschillende hoeken van het land door de kanalen en rivieren naar Zeeland, waar duizenden mensen en dieren in nood verkeerden.
Dirk was bemanningslid op een kotter en reisde van Wieringen, in de kop van Noord-Holland, naar Zeeland. Samen met twee andere bemanningsleden en hun schipper kwamen ze bij het rampgebied aan.
De kotter was te groot om bij de huizen te komen, dus stapten de mannen in een kleiner bootje en brachten mensen van hun daken en van hun zolders in Ouwerkerk naar de kotter. Het was spannend. De kotter kwam vast te zitten in het gat van de dijk bij Ouwerkerk. Ze hadden het tij tegen en de kotter sloeg met 68 mensen en vier bemanningsleden bijna om. De boot wist met moeite Wemeldinge te bereiken, waar iedereen veilig via een loopplank de wal kon bereiken.
'Hij is het nooit vergeten'
Onder de 68 mensen was een baby. "Mijn vader droeg de baby over een loopplank die vijf meter boven het water hing. Hij legde de baby in de armen van haar moeder. Dat heeft zoveel indruk gemaakt dat hij het nooit is vergeten."
En dus gaat hij op zoek naar de baby, maar waar te beginnen? Er was geen informatie, niks. Maar de gang naar de media levert wel wat op.
Tiny van Teulingen van de Historische Vereniging Wieringen kent het verhaal van Dirk. Samen vertellen ze over hun zoektocht aan RTL Nieuws, ook andere media pakken het op. En daarop komen honderden reacties.
Drie ervan zijn serieuze gegadigden. Het zijn vrouwen van 70 jaar die zeggen gered te zijn tijdens de watersnoodramp. Maar wie van hen is de baby die Dirk in zijn handen heeft gehad? En kloppen hun verhalen?
'Dit is haar!'
Eén verhaal had zoveel overeenkomsten, die is Tiny verder gaan onderzoeken. Ze vroeg babyfoto's op en foto's van haar moeder uit 1953. Die liet ze aan Dirk zien. "De foto van de baby was donker. Dirk herkende haar niet, maar de baby lag gewikkeld in een deken toen hij haar in zijn armen had. Op de foto van de moeder kwam een heel overtuigende reactie. 'Dit is haar!' zei hij stellig. Als een kanonskogel kwam het eruit."
Ook zoon Dirk-Jan beaamt het. "Ik ken mijn vader. Als hij het zo stellig zegt, dan is hij er echt van overtuigd. Je kan natuurlijk nooit honderd procent bewijzen of het klopt, maar naast de foto komt haar verhaal ook overeen."
Haar leeftijd klopt, de geboorteplaats, het verhaal dat de vrouw haar hele leven te horen heeft gekregen via haar ouders en kennissen komt overeen. Er is alleen één ding wat Dirk zich niet kan herinneren. De vrouw heeft een oudere broer en ook haar vader is die nacht gered, maar Dirk kan zich niet herinneren dat er naast de moeder andere gezinsleden in het bootje zaten. Zaten ze op een andere boot? Had hij ze niet herkend als vader en broer?
Ontmoeting
"Dit is de reden waarom de vrouw niet zeker weet of zij de baby is, maar mijn vader is honderd procent overtuigd", zegt Dirk-Jan. Hij herkent het gezicht van haar moeder, die inmiddels is overleden en het verhaal niet kan bevestigen. Omdat Dirk zo overtuigd is dat deze vrouw de baby is die hij heeft gered, komt er een ontmoeting.
Vandaag, op de dag dat het zeventig jaar geleden is dat de storm, springtij en slecht onderhouden dijken zorgden voor een enorme natuurramp, ontmoeten ze elkaar op de plek waar Dirk de baby aan wal heeft gebracht.
'Zijn tranen gevloeid'
De vrouw heeft ingestemd met de ontmoeting, maar wil die graag privé houden. Ze hoeft niet met haar verhaal in de media. "Dat respecteren we natuurlijk. Al heeft ze volgens mij nog niet door wat dit voor mijn vader betekent. Ik hoor dit verhaal al sinds mijn veertiende. Een levenslange zoektocht is nu ten einde. Sinds we haar hebben gesproken zijn er heel wat tranen gevloeid."
"Twee weken geleden kreeg mijn vader corona en hebben we de ambulance gebeld omdat het zo slecht ging. Hij is er gelukkig bovenop gekomen en de ontmoeting gaat door. Ik wist dat mijn vader kerkelijk was, maar er vlogen echt wat engelen door de lucht de afgelopen weken."
