Nog niet een op de tien meldingen van verkrachting leidt uiteindelijk tot een veroordeling van de dader. Dat schrijft NRC op basis van gegevens van het Openbaar Ministerie (OM) en de politie.
Naar aanleiding van de #MeToo-affaires in onder meer de sport- en televisiewereld deed de krant onderzoek naar wat er gebeurt vanaf het moment van aangifte van een zedendelict tot een eventuele veroordeling van een dader.
In 2021 werden 2168 verkrachtingen en 2144 aanrandingen gemeld. Daarvan zijn slechts 195 daders veroordeeld voor verkrachting en 234 voor aanranding.
Slachtoffers zouden gemiddeld twee jaar moeten wachten tot hun zaak is afgerond. Daarbij zouden ze niet goed op de hoogte worden gehouden van de voortgang van hun dossier.
De oorzaak van het probleem zou liggen bij de grote tekorten die de zedenrecherche en het OM hebben. Daarbij zou de opleiding om zedenzaken te mogen doen als rechter of rechercheur niet lang genoeg zijn en ‘is de positie van zedenslachtoffers in het strafproces traditioneel zwak’.
In NRC hekelen slachtofferadvocaten het handelen van het OM en de politie. De organisaties zouden onder meer te weinig of te slordig onderzoek doen en te lang wachten met het verzamelen van bewijs.
Lat te hoog
Bovendien ligt de lat voor bewijslast veel te hoog, vinden de advocaten. Het slachtoffer moet die bewijzen verzamelen. Vaak is het ‘zijn woord tegen het hare’. Meestal zijn de bewijzen die zijn aangedragen niet voldoende zijn voor een vervolging.
