Robin wil naar élke plaats in Nederland fietsen: 'Heb weleens gedacht: waar ben ik aan begonnen?'

Er is in heel Limburg, Zeeland en Noord-Brabant geen plaats – hoe klein ook – waar Robin niet is geweest, vertelt hij trots aan de telefoon. Maar ook in de rest van het land heeft hij al behoorlijk wat kilometers afgelegd.

Pure verveling 

Het begon met een fietstocht in 2009, vertelt hij. "Uit pure verveling had ik bedacht om een rondje Nederland te doen, op mijn studentenfiets. Ik bezocht alle twaalf provincies en sprak waar mogelijk af met oude bekenden van wie ik wist dat ze op de route woonden."

Gemiddeld is hij sindsdien een paar weken per jaar onderweg. 'Een zomerfietser' noemt hij zichzelf: in het voorjaar, de zomer en het begin van de herfst trekt hij eropuit. Met een tentje achterop, soms voor een week, soms een paar dagen. Zijn vorderingen houdt hij bij op zijn site robinfietst.nl.

Avontuur

Het gaat hem ook niet om de sport, maar 'puur om het avontuur, onderweg zijn'. Zijn studentenfiets heeft hij inmiddels ingeruild voor een trekkingfiets en ook over de routes wordt steeds beter nagedacht. "In het begin kon ik gewoon op de fiets stappen en kijken welke plaatsen ik tegenkwam, maar nu moet ik mijn best doen om op plekken te komen die ik nog niet heb gezien, de dichtstbijzijnde is zo'n 60 kilometer fietsen."

Hij heeft weleens gedacht: waar ben ik aan begonnen? Maar het brengt hem veel: Robin heeft asperger (een vorm van autisme die volgens hem zou kunnen verklaren waarom hij van alle plaatsen een plaatsnaambord op de foto wil hebben) en werd naar eigen zeggen heel beschermd opgevoed, waardoor contact maken met anderen moeilijk voor hem was. "Ik heb nooit het talent gehad om mezelf goed te redden, maar ik had wel altijd de drang om erop uit te trekken."

Op zichzelf aangewezen

"Als ik fiets ben ik echt op mezelf aangewezen. Als ik bijvoorbeeld een lekke band heb, dan moet ik wel om hulp vragen. Dat werkt therapeutisch. En doordat ik alle plaatsnamen waar ik ben geweest onthoud, heb ik altijd een gespreksonderwerp als ik mensen tegenkom."

Dat gebeurt bijvoorbeeld in Oostenrijk, waar hij – als corona geen roet in het eten gooit – in de winter werkt bij een skiverhuurbedrijf. "Mensen moeten dan op een formulier invullen waar ze wonen. Het is heel leuk als ik hen dan kan vertellen dat ik weet waar het ligt, en vaak zelfs een foto kan laten zien."

Praatje aanknopen

Maar ook in Nederland kan hij nu met veel mensen een praatje aanknopen. "Ik stel bijvoorbeeld vragen over een standbeeld dat ik tegenkom. Daar ben ik ook oprecht in geïnteresseerd. Geschiedenis vind ik heel interessant. Net als de deltawerken, ik heb ze bijna allemaal gezien en dat blijft machtig!"

Zijn hoofd is inmiddels één groot archief vol informatie. "Ik heb de neiging om alles wat ik hoor of tegenkom op te slaan. Wat ik daarmee moet, weet ik niet, maar het is altijd handig in gesprekken."

Inmiddels heeft hij nog een ander doel gekoppeld aan zijn fietstocht: geld ophalen voor een aantal goede doelen. Vorig jaar werd hij zijn huis uitgezet omdat hij één wietplant had en verloor hij mede daardoor zijn baan als testengineer. "Zo maak ik mezelf toch nuttig."

Naar Texel

Binnen vijf tot tien jaar moet het avontuur voorbij zijn en wil hij echt alle plaatsen in Nederland hebben gezien. In september hoopt hij naar Texel te fietsen. "Daar ben ik tijdens mijn eerste tocht geweest, maar toen had ik het nog niet zo goed uitgedacht, waardoor ik niet in De Cocksdorp ben geweest. Dat moet nu dus nog."

En als hij echt elke plek in Nederland heeft gezien? Er zijn twee opties: emigreren naar Oostenrijk, of zijn terrein uitbreiden naar België, Luxemburg of Duitsland. "Ook daar is heel veel moois te zien!"