Otto (50) werd te vondeling gelegd in een vuilniszak: 'Mijn moeder is geen crimineel'

Vandaag werd bekend dat de 31-jarige moeder van de 'containerbaby' is aangehouden. Zeven jaar geleden liet ze haar pasgeboren baby achter in een ondergrondse container in het Amsterdamse Slotermeer. De vrouw staat binnenkort voor de rechter en wordt verdacht van poging tot kindermoord.

Poging tot kindermoord

Poging tot kindermoord. Otto van Meppelen (zijn adoptienaam) heeft daar moeite mee. Hij hoorde het nieuws van de 'containerbaby' vanochtend op zijn werk. "Er valt deze moeder, net als mijn eigen moeder, veel te verwijten. Ze heeft iets gedaan wat niet had gemoeten", begint Otto.

"Maar ik zie deze vrouw, net als mijn moeder, niet als een crimineel. Zo'n persoon opsluiten is volgens mij niet de oplossing."

Vernoemd naar zijn vinder

Het is nu vijftig jaar geleden dat Otto in de sneeuw was achtergelaten door zijn moeder. Hij zag blauw van de kou. Een voorbijganger, mevrouw Otterspoor, vond hem aan de Meppelweg. Ze was haar hond aan het uitlaten.

Otto heeft zijn naam te danken aan de vrouw die zijn leven heeft gered. En zijn vindplaats. "Na mijn vondst kreeg ik de naam Otto van Meppelen."  Later heeft Otto zijn naam gewijzigd. Die vertelt hij liever niet omdat hij niet als 'dat zielige adoptiekind wil worden gezien'.

Verjaardagskaartjes

Af en toe gaat hij nog op bezoek bij mevrouw Otterspoor, nu eind 70. "Vanaf de dag dat zij mij gevonden heeft in die plastic zak, heeft zij mij verjaardagskaarten gestuurd. Dat doet ze nog ieder jaar, ook voor mijn kinderen. Mevrouw Otterspoor is ook een paar keer bij mij en mijn gezin op bezoek geweest."

Otto werd na zijn vondst geadopteerd door een Gronings gezin, zijn adoptieouders. Mevrouw Otterspoor mocht hem niet adopteren omdat de instanties het beter vonden dat hij in alle rust zou opgroeien. Zijn verhaal was destijds landelijk nieuws. 

Otto: "Mijn ouders zijn altijd heel open geweest over mijn adoptie en wat er met mij is gebeurd. Ik heb een geweldige jeugd gehad en ben mijn ouders daar ontzettend dankbaar voor."

Nooit gevonden

Zijn biologische moeder werd nooit gevonden. In die afgelopen vijftig jaar heeft ze zich ook nooit gemeld. "Dat is goed zo. Ik heb die drang om haar te vinden ook nooit zo gekend. Natuurlijk ben en blijf je nieuwsgierig, maar wel op een gezonde manier. Soms vind ik het wel moeilijk: als ik bijvoorbeeld in een ziekenhuis ben, dan weet ik niets van erfelijke ziektes."

Na een korte stilte: "Dat mijn moeder nooit is gevonden, vind ik ook gek. Ik lag daar tussen hoge flats, iemand moet destijds toch iets hebben gezien. Tientallen rechercheurs onderzochten op de zaak, maar mijn moeder is nooit gevonden."

Otto kreeg in de media allerlei bijnamen. 'Sneeuwbaby', 'de Mozes van Den Haag' en in de Telegraaf stond er 'ongewenst' boven zijn foto. "Dat vind ik nog altijd pijnlijk. Want ik ben niet ongewenst."

Eigen ondernemer

Otto is nu eigen ondernemer en woont nog altijd in het hoge noorden. "Ik zit in de bouw, verhuur mezelf onder andere als opzichter." Hij heeft twee zoons. "Dat ik dat mijn eigen vlees en bloed heb gekregen is wel heel waardevol. Mijn kinderen kennen mijn verhaal, we praten daar ook heel open over. Ze vinden het niet eens heel gek."

Dat hij te vondeling werd gelegd heeft hem niet heel anders gemaakt, vindt hij. "Ik heb niet het gevoel dat dit mij nu heel erg gevormd heeft. Ik heb er ook geen trauma's aan overgehouden. Anders had mijn vrouw waar ik al 27 jaar mee ben daar allang wat van gezegd. Maar natuurlijk hoort het wel bij je leven. Er blijft een bepaalde manier van nieuwsgierigheid. En het heeft me ook op positieve gevormd: doorzetten totdat je bereikt, wat je wilt worden."