De 15-jarige Jan uit Katwijk heeft een autismestoornis en ernstige gedragsproblemen, daarom woonde hij in jeugdzorginstellingen. Maar zijn instelling sloot en Jan kwam aan de andere kant van het land terecht. Ver weg van zijn familie. Toen Jan steeds ongelukkiger werd, trok zijn vader aan de bel. Samen met de gemeente werd een oplossing gevonden: Jan keert terug naar huis. "We hopen dat het beter gaat nu hij weer thuis woont."
Thuis wonen was drie jaar geleden geen optie meer voor de autistische Jan vanwege zijn gedragsproblemen, vertelt zijn vader Hans Knetsch. Maar na twee jaar sloot zijn jeugdzorginstelling, De Hoenderloo Groep, en in de buurt was geen plek voor de tiener. Daarom verhuisde Jan vorig jaar naar een zorginstelling in het Gelderse dorpje De Glind, bijna honderd kilometer van Katwijk.
Een jaar lang reisde Hans elke vrijdag drie uur met de trein om zijn zoon op te halen voor het weekend. "Het was onacceptabel dat onze zoon zo ver weg woonde. Hij maakte niets mee van verjaardagen of van het gezinsleven", vertelt Hans aan RTL Nieuws.
'Stop mij maar weg'
Ondertussen merkten zijn ouders dat Jan steeds ongelukkiger werd. "Hij zei: 'stop mij maar weg. De maatschappij accepteert mij niet. Ik voel me echt een last voor de samenleving'. Dat doet iets met je. Als ouder wil je natuurlijk dat je kinderen gelukkig opgroeien."
Toen Jans vaste mentor wegging bij de zorginstelling was dat de spreekwoordelijke druppel. "Toen zeiden we tegen elkaar: de enige contante factor in het leven van een kind zijn ouders. We gaan ons ervoor inzetten zodat Jan weer thuis kan wonen."
Zorg vanuit huis
Ook al was dat tegen het advies van de zorginstelling in. "Iedereen zegt dat Jan niet thuis kan wonen, en wij vinden van wel. Het gaat nu een stuk beter dan eerst, hij heeft minder vaak last van agressie-aanvallen", zegt Hans. "Toch heeft hij nog steeds forse begeleiding nodig overdag." Jan heeft soms namelijk moeite met zijn emoties.
Voorheen kreeg Jan 24 uur per dag zorg, straks wordt hij 's ochtends opgehaald en 's avonds thuis weer afgezet. Overdag gaat Jan dan naar school en de dagbesteding. "We gaan de zorg dus vanuit huis organiseren", zegt Hans.
"Dat Jan weer thuis woont is zeker, maar over de exacte invulling zijn we nog in overleg met de gemeente. We gaan er van uit dat het allemaal goed komt en dat we de ellende van de zorginstellingen achter ons kunnen laten." Hij is zeer dankbaar dat de gemeente wil meewerken aan deze oplossing.
Jeugdzorg in Nederland
Sinds 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Zo kan hulp dicht bij huis worden geboden. Gemeenten mogen zelf bepalen hoe zij hun hulpplicht invullen.
Maar het gaat niet goed, want sinds deze decentralisering worden tientallen brandbrieven, rapporten en adviezen opgesteld. En elke keer is de conclusie: het gaat niet goed en dit gaat ten koste van kwetsbare kinderen. Het kost levens.
Wat is er toch aan de hand met de jeugdzorg in ons land, en komt het ooit weer goed? Lees er hier meer over.
Spannend voor hele gezin
Toch is het nog best spannend, voor zijn ouders, maar ook voor Jan zelf. "Kan ik dit wel?", vroeg Jan laatst nog aan zijn vader. "Maar hij wil niets anders dan thuis wonen. Wij hopen dat Jan van het gezinsleven kan genieten en een beter zelfbeeld krijgt nu hij weer thuis woont."
Ook Jans broertje en zusjes vinden het spannend. "Ze hebben de afgelopen drie jaar toch hun grote broer gemist. We hopen dat het gezin wat meer naar elkaar kan toegroeien."
En nu? "We hebben net Jans thuiskomst gevierd met een lekkere barbecue. Ons gezin is weer compleet."
