In de loods van stichting Ambulance Wens staan zeven ambulances stil. Er komen bijna geen wensen meer binnen van mensen die stervende zijn. "De families durven het niet meer uit angst voor corona", zegt vrijwilliger Kees Veldboer. "Zo zonde."
Afgelopen maand was de 70-jarige Piet uit Uden weer even in De Kuip in Rotterdam. In 'zijn' Kuip. Oké, door deze coronatijd kon hij geen voetbalwedstrijd bijwonen en moest iedereen een mondkapje op, maar hij was er tóch maar mooi.
"Dat nemen ze hem niet meer af", zegt zijn zoon Danny. "En ons ook niet meer."
Piet heeft namelijk al vijf jaar nierkanker. Hij blijkt een volhouder, leeft langer dan de artsen hadden voorspeld, maar nu gaat hij toch achteruit. Danny: "Dus toen hebben we maar het zekere voor het onzekere genomen. Het was prachtig."
Verschrikkelijk
Piets wens is één van de weinige die Stichting Ambulance Wens uit kon laten komen, de afgelopen maanden. "Het is verschrikkelijk", zegt oprichter Kees Veldboer. "Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Normaal doen we zeven of acht wensen per dag. Gisteren hadden we er één, morgen nul."
Mensen zijn bang
Komt dat omdat er minder mensen doodgaan? Omdat er simpelweg minder wensen zijn? Nee, zegt Kees. Hij is ervan overtuigd dat mensen bang zijn om naar buiten te gaan.
"Ik hoor het ook van onze verpleegkundigen, die ook in het ziekenhuis werken. De patiënten willen nog wel graag, het zijn vooral de families die het tegenhouden. Die vrezen dat de patiënt ook corona krijgt. Dat wil je natuurlijk niet, want dan wordt het sterfbed en het afscheid natuurlijk wel anders."
Maar die angst is ongegrond, zegt Veldboer. "We werken volgens ambulanceprotocol." De stichting rijdt soms zelfs met covidpatiënten. Dat wil zeggen: een beschermend pak, mondkapjes, een spatscherm, bril, handschoenen. "Je kan geen stukje huid meer zien. Net marsmannetjes."
Veilig
Ook Danny zegt: alles was veilig, tijdens de rit en het bezoek aan De Kuip. "We zijn geen seconde angstig geweest", zegt hij, "en ik vind het ook verdrietig dat mensen zich door die angst laten leiden. Je kan wel denken: we doen het over een paar maanden, als er misschien een vaccin is, of minder besmettingen, maar je wéét niet of je zieke familielid dan nog in leven is."
Weet je wat het is, zegt Danny, elke dag kan de laatste zijn. Dus zijn boodschap is vooral: vervul die laatste wens maar gewoon zo snel mogelijk.
Waar Kees nog aan wil toevoegen: "De wereld kan stilstaan, maar het is niet de bedoeling dat onze ambulances ook stilstaan."
