Ontmoet Summer. Ze is 11 jaar, komt uit een achterstandswijk in Rotterdam en heeft twee modellencontracten binnengesleept in Italië en Amerika. "Ons kind heeft een kans om het beter te doen dan wij."
Op camping De Mosterdpot in Woudrichem hoor je niets dan wapperende tentdoeken. Er zijn weinig mensen te zien. Niet alleen de zomer, maar ook het kampeerseizoen loopt ten einde. "Het is maar goed dat onze voortenten stevig vaststaan in de grond", zegt Summer de Snoo. "Het voelt als windkracht 10 hier. Maar papa en mama hebben alles heel goed vastgezet."
De 11-jarige Summer zit met haar knieën opgetrokken op een kampeerstoel, onder de wapperende doeken. Ze is onopgemaakt, draagt een makkelijk zittend jurkje en slippers. Over drie dagen staat de jonge tiener in de spotlights in een megastudio in het Italiaanse modewalhalla Milaan. Heeft ze een eigen visagist, die haar poedert en haar lipgloss bijwerkt, en haar haar nog net even wat meer volume geeft. Een fotograaf die alleen oog voor háár heeft. En slaapt ze in een sterrenhotel.
Maar nu nog niet.
"Je kan wel zeggen dat ik in twee werelden leef", zegt Summer. Ze praat met een zachte stem, maar wel een harde Rotterdamse tongval. "In de modellenwereld, met glamour enzo, en in de wereld met mijn familie en vrienden." Een windvlaag, een tentflap wappert omhoog. "Ik vind het in allebei die werelden echt heel erg leuk."
"Het is goed dat ze ook gewoon bij ons hier op de camping zit", zegt haar moeder Jessica (32), die naast haar zit (met hetzelfde accent). "Houdt haar lekker down to earth."
Summer was 4 toen ze de camera vond – en de camera haar. "Ze wist altijd direct, zonder na te denken, hoe ze moest kijken, haar hoofd moest houden, waar haar handen moesten, hoe haar houding moest zijn. Het is dan echt even 'alles voor de foto'."
En daarna? "Weer verder met de orde van de dag. Spelen met haar zusjes. Ravotten met haar vader. Voetballen."
Ik besef het niet
"Het is best gek", zegt Summer, "op die foto's ben ik een meisje, maar eigenlijk ben ik geen meisje-meisje. Ik hou niet zo van nette jurkjes, ik draag zelf nooit make-up, en ik speel voetbal in een jongensteam. Bij de meisjes vond ik het niet leuk."
Ze grijnst. "Neuh… Niks voor mij. Véél te soft." Jessica lacht: "Die meiden stonden op het veld naar hun nagels te kijken. Nou, Sum echt niet, toch, Sum?" Sum knikt.
Maar zodra ze voor de camera staat, is er niets meer van die voetballende rauwdauwer te zien. Alsof ze een knop heeft, zegt haar moeder. 'Model aan', 'model uit'. Waar die knop dan zit? Summer drukt op haar neus. "Hier misschien?"
De eerste shoot die ze had was op haar zesde, voor een vriendin van haar moeder, die verkocht kleren in haar webshop en zocht een model. Jessica: "Ze vond het fantastisch. Van die hoge hakken, mooie tasjes."
Oh my Gód
Daarna ging het snel. Summers carrière (tot nu toe) in een notendop: ze schreef zich met hulp van haar ouders in bij een modellenbureau in Nederland en op haar 8e had ze haar eerste shoot in het buitenland. "Weet je nog Sum, dat je één seconde voor de camera stond, en dat de fotograaf alleen nog maar een proeffoto wilde nemen om te kijken of het licht goed was? En toen zei hij al: 'Oh my Gód, this is ít!'"
Summer lacht. Ja. Dat weet ze nog. "En mama, weet jij ook nog dat we voor het eerst een week weg gingen? En dat papa moest huilen?" Ze had haar vader nog nooit zien huilen. En haar vader had, zo bleek achteraf, een appje gestuurd naar de cameraman die meeging. 'Zorg goed voor mijn meisjes'.
Summer weet: ze is een geluksvogel. Met haar familie. Met haar voetbaltalent. Met haar uiterlijk. Ze mag de hoofdrol spelen in Noir, een film van een bekende Italiaanse regisseur. Steeds grotere merken weten haar te vinden, zoals Guess en Mischka Aoki. "We hebben altijd moeite met het uitspreken van die naam", lacht Jessica. "Laatst zei ik: je hebt weer een klus van dat merk met die moeilijke naam."
Inmiddels heeft Summer een modellencontract getekend in Amerika en Italië. Het plan was ook om naar Amerika te verhuizen – nieuws dat door veel media werd opgepikt – maar dat zou volgens haar ouders toch, bij nader inzien, te duur worden. Ze was na het contractnieuws te zien bij Jinek en in RTL Boulevard. "Zo knap, zulke mooie lipjes, zo’n mooi neusje: zij is perfectie", zei Nikkie Plessen over Summer.
Wat is mooi?
Of Summer zichzelf mooi vindt? Ze lacht. Een beetje verlegen. Dan: "Ik snap wel dat ik niet de lelijkste ben. Maar wat is mooi? Ik ben ook niet zo met uiterlijk bezig. Mijn moeder heeft allemaal tattoos, met onze namen. Dat hoef ik niet hoor. Laatst wilde ik wel graag een beugel. Niet om mooiere tanden te krijgen, maar omdat het me gewoon leuk leek er eentje te hebben."
Aanstaande dinsdag verschijnt er een driedelige documentaire over haar leven, nadat ze een jaar lang is gevolgd door een cameraploeg.
"Het klinkt misschien raar, maar ik besef het soms niet. Dat dit allemaal waar is. Ik ben elf jaar en heb al twee modellencontracten, ik ben al twintig keer in Italië geweest voor klussen, ik heb 189.000 volgers op Instagram. Ik besef het soms echt niet."
Alles is prima
En ja, Summer kent ook alle vooroordelen over jonge modellen. Dat ze het doen voor het geld, of omdat hun ouders het willen. "Maar mijn ouders hebben duizendmiljoentachtig keer gevraagd of ik het wel écht écht wilde." Jessica: "Voor mijn part wordt ze postbode, of gaat ze achter de kassa zitten. Maakt me niet uit. Prima, allemaal prima. Maar ze wilde dit. Zelf. Ja toch, Sum?"
Summer knikt. Ja toch.
En toen heeft familie De Snoo gezegd: dan gáán we ervoor. Voor de eerste shoot in Italië moesten Summers ouders de reiskosten zelf betalen. "We schraapten al het geld met moeite bij elkaar. Want Sum heeft een kans die wij niet hadden."
Tijdens shoot in een jurk, daarna voetballen met de jongens
Het gezin komt uit een achterstandswijk in Rotterdam-Zuid, 'eerlijk gezegd niet de beste plek om op te groeien'. "Onze ouders woonden er, onze opa's en oma's. Het is de thuisbasis van onze familie, die plek zit in ons DNA laten we maar zeggen, maar mijn man en ik hebben altijd hardop gezegd: we willen alles doen om onze drie dochters een beter leven te geven."
Jong zwanger
Want het was niet altijd makkelijk, zegt Jessica. Ze ontmoette haar man, Summers vader, jong, in een discotheek in Rotterdam. Ze werd jong zwanger, 22 was ze. Summer was de eerste van drie meisjes: niet snel na haar geboorte kwamen Angel en Lovely ter wereld. "Ik werkte als kapster, mijn man werkte in de bouw. We hadden niet veel geld, het was elke maand weer spannend of we de hypotheek konden betalen."
Nu gaat het beter, haar man heeft nu een eigen, goedlopend bouwbedrijf, 'maar dat ging niet vanzelf'. "Wij weten dat je moet knokken voor je geluk. Ik heb nooit slapeloze nachten gehad, omdat wij heel erg hebben geleerd om met de dag te leven. Aan het begin van de maand denken of je aan het eind van de maand wel kan rondkomen? Daar heb je niets aan, ja toch? Het is gek, maar we zijn altijd zielsgelukkig geweest."
Geld naar spaarrekeningen
Nu verdient Summer meer geld dan ze ooit aan zakgeld zal krijgen. En misschien al wel meer dan de gemiddelde inwoner uit Rotterdam-Zuid. "Mensen denken dat wij daarvan leven", zegt Jessica. Zo stond in Trouw, na een tv-interview met Summer: 'Maar per saldo wordt dit meisje nu wel de kostwinner voor het hele gezin'.
Jessica: "Nou ik heb een boodschap aan die mensen: dat doen we niet. Dat geld gaat netjes op een spaarrekening waar ze bij kan vanaf haar achttiende."
Summer haalt haar schouders op. "Geld boeit me niet. Later misschien wel, als ik mezelf moet onderhouden en een eigen huis heb. Maar wat moet ik nu met dat geld? En mam, je weet toch: haters zijn er altijd."
Veel kritiek
Daarmee verwijst ze vooral naar het commentaar dat ze kreeg nadat bekend werd dat ze een contract in Amerika zou krijgen. Peter R. de Vries had in Boulevard kritiek, die sprak van uitbuiting. In Jinek zat Maarten van Rossum aan tafel, hij vond dat sommige foto's van Summer een 'bedenkelijk karakter hebben bij een kind van 9'.
"Ik heb een kleindochter van 9 en ik ben blij dat zij geen fotomodel is." Hij doelde dan vooral op de foto's van Summer met nat haar en bandjes die van haar schouders waren afgezakt. Columnisten van het AD en Trouw schreven de volgende dag uitgebreid over de uitzending – en dus ook over Summer.
"Die meneer, hoe heet hij ook al weer, hij heeft toch ook een schouder?", zegt Summer. Ze klinkt boos. "En ik vind dit werk zo leuk om te doen. Als het niet leuk meer is, stop ik. Dus ik vind het jammer voor zijn kleindochter, dat zij geen fotomodel is. En verder denk ik er niet meer over na hoor, wat mensen er allemaal over hebben gezegd."
Summer de Snoo openhartig over carrière als topmodel
Jessica: "Summer kan die kritiek wel handelen, die laat het van zich afglijden." Summer: "Mama niet. Mama wordt link. Soms zie ik stoom uit haar oren komen."
Vooral op haar Instagramaccount, dat Summer zelf overigens niet runt – houdt ze niet van, dat laat ze haar ouders doen. Jessica: "Ik kan me dan moeilijk inhouden, ik wil op elke negatieve reactie reageren. Ik wil opkomen voor mijn kind. Mensen zeggen dat we op Summers carrière teren, dat ze gedwongen wordt. Ga toch wég."
Mag ik op date met Summer?
"Maar we krijgen ook veel leuke reacties binnen", voegt Jessica eraan toe. Ze stoot haar dochter plagend aan. Zoals die berichtjes van alle jongens (en het zijn er veel), gericht aan Jessica: 'Beste moeder van Summer. Mag ik met Summer op date?'
"Dat is wel aardig", zegt Summer, "maar ik ben écht nog niet toe aan vriendjes. Nee joh."
Ze is wel bevriend met jongens. Zoals die in haar voetbalteam. "In het begin waren ze niet zo blij hoor, dat ik erbij kwam. De trainer vroeg aan het eind van ons seizoen aan die jongens: 'Weten jullie nog wat jullie zeiden over Summer?' Eentje had gezegd dat ik lelijk was. En iemand anders dat ik er niets van kon omdat ik een meisje was. Nou. Dat hebben ze wel teruggenomen. Ik heb best vaak gescoord."
Dit schooljaar zit Summer voor het laatste jaar op de basisschool. Ze krijgt van school soms vrijstellingen om naar Italië of andere landen te reizen voor shoots. Mits ze het huiswerk maakt dat ze meekrijgt. Dat maakt Summer dan vast in het vliegtuig op de heenreis. Dan heeft ze dat maar gehad. "We proberen haar wel zo veel mogelijk op school te houden, ook omdat groep 8 een belangrijk jaar is", zegt Jessica.
Jessica gaat altijd met haar dochter mee. "Ze is minderjarig, een meisje, dus no way dat ik haar alleen in een studio laat met een fotograaf. We zijn nog nooit iemand tegengekomen met kwaad in de zin, maar je hoort wel van die horrorverhalen."
Ik ben een kind dus ik eet
Nog zo'n horrorverhaal: modellen hongeren zichzelf uit om mini-kledingmaten te krijgen. "Nou, ik niet hoor", zegt Summer. "Ik ben net een prullenbak. Stap op mijn voet, ik doe mijn mond open en ik eet álles." Ze heeft een grote voorliefde voor chips. "Ik denk dat ik later wel meer moet oppassen wat ik eet, misschien ook al wel in de puberteit, want ik wil wel heel goed en groot worden in dit wereldje. Maar nu ben ik een kind. Toch? Mam?"
Mam knikt. "Ze mag eten wat ze wil, maar door de modellenwereld hebben we wel beter ingezien wat gezond is. Vroeger sloeg ze haar ontbijt over; dat doen we nu niet meer."
Spaghetti
"Ik houd alleen niet van het eten in het buitenland", zegt Summer. Jessica: "Ja, zij vindt dingen er al snel vreemd uit zien en dan lust ze het niet. Mijn spaghetti eet ze wel, maar als we in Milaan in een sjiek restaurant spaghetti bestellen, zit ze met een vies gezicht te kijken."
Summer haalt haar schouders op. Ze vindt het eten van haar moeder gewoon het lekkerst. En het eten van Snackbar Friet van Aniet, vlak bij de camping. Een grijns. "Beter dan al het eten in al die sjieke restaurants bij elkaar."
