Heb je eindelijk de moed verzameld om je negatieve emoties en depressieve gevoelens met een ander te delen, krijg je een lading onbegrip op je bord. 'Iedereen heeft weleens een slechte dag' of 'Maar je lacht toch?' is een greep uit opmerkingen die onder meer Diana, Dave en Jasper hoorden.
Afgelopen week schreef Yesim Candan een column over 'de eenzame strijd tegen depressie'. Ze schreef: "Er circuleert een foto op internet met daarop allemaal superblije gezichten. De tekst eronder: 'Zo ziet een depressie eruit.' Je kunt niet altijd zien of iemand depressief is."
Op de column werd veel gereageerd op Facebook. Zo gingen veel reacties over het masker dat mensen met een depressie vaak opzetten. "Mensen zien de interne strijd niet, omdat je leert om een masker op te zetten. Het voelt namelijk niet gewenst om elke dag met een somber gezicht rond te lopen", reageert Jasper, die zelf depressief is.
Onbegrip
Vaak kampen mensen niet alleen met depressiviteit, maar ook met het onbegrip van anderen, legt Diana Oordijk-Verkijk uit wanneer we haar bellen. Diana is sinds haar achttiende chronisch depressief.
"Vaak begrijpen mensen me niet als ik hun vertel over mijn depressieve gevoelens. Wel krijg ik opmerkingen als 'je bent de enige niet', naar mijn hoofd geslingerd. Of 'ga dan naar een psycholoog of psychiater'. Maar dat heb ik al zo vaak gedaan. En eenmaal bij een arts hoorde ik 'als jij jezelf morgen van kant maakt, lig ik daar niet meer wakker van'. Dat hakt erin."
Ze geeft aan dat er maar weinig mensen zijn die begrip tonen en willen luisteren. "Uitleggen heeft geen zin bij mensen die er geen verstand van hebben of geen begrip tonen. Die hebben vaak een eigen mening klaarliggen en die zitten niet te wachten op een 'het gaat eigenlijk best wel slecht' als antwoord op een vraag hoe het gaat. Tegen hen wil ik zeggen: verdiep je er eens in."
'Mensen snappen het niet
Want waar komt het onbegrip vandaan? Mensen snappen het gewoon niet, reageert Dave, zelf depressief, onder de Facebookpost. Hij is verbaasd over de muur van onbegrip die hij soms tegenkomt. "'Er zijn wel ergere dingen', 'iedereen heeft wel eens slechte momenten', of 'je moet je niet zo aanstellen', zijn veel gehoorde en gelezen reacties."
Jasper haakt er op in: "Het ergste vind ik als mensen zeggen dat je van de kleine dingen moet proberen te genieten. Dat zou ik wel willen, maar mijn hoofd denkt soms anders. Maar iemand die zelf geen depressie heeft meegemaakt, snapt het niet."
Zo herken je een depressie
Depressie is een stemmingsstoornis. Er is sprake van ernstige, langdurige neerslachtigheid die je hindert in het dagelijks leven.
Symptomen van een depressie zijn bijvoorbeeld neerslachtigheid, vermoeidheid, slaapproblemen, alles somber inzien en nergens zin in hebben. Bij depressie is er altijd sprake van een overheersend somber gevoel of het verlies van interesse of plezier in activiteiten. Je voelt je dan al minstens twee weken heel somber, bijvoorbeeld verdrietig of juist leeg. Dit gevoel duurt het grootste deel van de dag en bijna elke dag.
Als je twijfelt of je depressief bent, kun je een online depressietest doen, of (anoniem) praten met een huisarts of psycholoog. Bij langdurige depressieve gevoelens is het verstandig om (professionele) hulp te zoeken. Een specialist kan helpen om om te gaan met depressieve klachten.
Bron: Gezondheidsplein.nl
Daar is Diana het mee eens. Ze legt uit dat de pijn van een depressie zwaar op haar drukt. "Niemand ziet hoe je met jezelf in gevecht bent. De pijn komt en die zakt daarna weer weg. En als er dingen gebeuren die ik me aantrek, dan sluipt de pijn er weer in."
Taboe
Het gevoel zou ze omschrijven als 'verschrikkelijk'. "Je zit als het ware gevangen in je eigen wereld. Er is sprake van isolement. Als ik duistere gedachten heb, voel ik pijn en onrust. Het is elke ochtend de vraag: hoe kom ik deze dag door? Het lijkt soms alsof er een taboe zit op depressief zijn. Dus je zet een masker op en lacht maar."
Over één ding is Diana duidelijk: "Ik ben gelukkig. Ik ben een positief iemand die vindt dat het leven te mooi is om je te laten leiden door negatieve gedachten. Maar dat moest ik ook leren, daar heb ik bijna vijftig jaar over gedaan. Ik ging door, ik moest kinderen opvoeden en geld verdienen. En dat is ook zwaar. Soms ging ik dan over die onzichtbare grens en dan moest ik weer naar een arts, of dan moest ik aan de medicatie. Maar ik kom altijd weer uit dat dal."
Ruimte en begrip
Uitleggen hoe ze zich voelt aan mensen die het niet begrijpen, doet ze niet meer. En dat leermoment wil ze ook graag aan anderen die kampen met depressieve gedachten meegeven. "Ik heb geleerd om iemand die negatieve energie uitlokt te vermijden. Het is veel belangrijker om mensen naast je te hebben die je ruimte geven en begrip tonen, in plaats van mensen die je afsnauwen. Maar je bent uiteindelijk zelf degene die uit de vicieuze cirkel moet stappen, jijzelf met een beetje goede hulp."
