Zij zijn #GeenDorHout: 'Dat ik in de risicogroep val, maakt mij niet minder waard'

De hashtag werd in het leven geroepen door Jacqueline. "Er ontstaat de laatste tijd vaak discussie over het leven van de mensen die in de risicogroep vallen. Dat maakt mij boos."

Dor hout

Zo noemt Jacqueline een opiniestuk dat gisterochtend verscheen in Trouw. 'Willen we de zwakkeren blijven beschermen totdat er een vaccin voorhanden is, of zijn we bereid om te accepteren dat zwakkere, oudere mensen eerder overlijden?', staat daar onder meer in.

Ook verscheen er eerder een column van Marianne Zwagerman, waarin zij oudere coronaslachtoffers 'dor hout' noemt. Volgens de columniste is het belachelijk dat alle aandacht is gericht op het redden van levens van bejaarden (in haar woorden 'dor hout') in plaats van focussen op de toekomst van jongeren en de economie.

"Ik val zelf in de risicogroep omdat ik chronische bronchitis heb", vertelt Jacqueline. "Ik merk dat het makkelijk is om over de risicogroep iets te zeggen, omdat het zo'n anoniem woord is. Ik wilde graag gezichten geven aan deze mensen. En ik hoop dat mensen zich aan de maatregelen blijven houden. Daarom stuurde ik de tweet."

'Stel je niet zo aan' 

En op die tweet kwamen al honderden reacties. Zo ook van de 38-jarige Judith. Zij heeft diabetes type 1 en een hersenbeschadiging.

"Het maakt mij echt verdrietig om dor hout genoemd te worden. Ik voel nu ook de tranen opkomen", vertelt Judith. "De term dor hout is voor een stuk hout dat al dood is en geen waarde meer heeft."

Judith heeft een dochtertje van drie jaar oud voor wie ze in haar eentje moet zorgen. "Ik vind het triest dat er gedaan wordt alsof ik minder waard ben, alleen omdat ik ziek ben. Dat ik ziek ben, maakt mij nog niet minder waard als persoon."

"Elke versoepeling maakt mij angstiger. Ik heb het gevoel dat mensen het niet meer serieus nemen. Als ik vraag of mensen afstand willen houden, dan reageren zij met 'stel je niet zo aan'. Aan mij zie je natuurlijk niet dat ik in de risicogroep val."

Egoïsme 

Ook John is boos. Hij heeft naar de longen uitgezaaide darmkanker en overleefde in maart ook corona. "Ik stoor mij eraan dat mensen zo erg klagen dat hun vrijheid wordt afgenomen en dat ze niks meer mogen doen. Dan denk ik: waar zeuren jullie nou over."

"Sinds ik in oktober de diagnose kanker kreeg en het behandelingstraject inging, staat mijn leven al stil. Bovendien is het ongemak van een mondkapje niks vergeleken met een slang in je keel terwijl je op de IC ligt."

John is zelf niet zo bang om nog een keer corona te krijgen. "Ik maak mij minder zorgen om mijzelf. Het gaat niet om mij, maar om zoveel andere mensen. Egoïsme maakt mij ontzettend boos."

Voor de mensen die zich niet goed aan de coronamaatregelen houden heeft John dan ook een boodschap: "Houd nog even vol. Als je je nu goed gedraagt, kan je volgend jaar weer normaal feesten."