Dick (67) ligt al weken vast met zijn zeilschip terwijl de wereld op slot zit

Door corona zijn zeilers op kleine boten over de hele wereld gestrand. Eén van die zeilers is de Nederlandse Dick van Geldere (67). Samen met zijn vrouw Monique Nagelkerke (61) was hij al een tijdje onderweg toen ze aanmeerden in Sint Helena, vertelt Monique, die zelf wel al weer in Nederland zit.

Wereldreis

Hun reis begon al in 2016. Het stel wilde in vijf jaar de wereld rondzeilen, dus lieten ze een catamaran van 13 meter lang bouwen. Op 21 juli 2016 gingen de trossen van de Umnyama (regenboog in het Xhosa) los voor de reis.

Het plan kwam door corona op losse schroeven te staan. Terwijl Dick en Monique 'coronavrij' van Kaapstad via Namibië naar Sint Helena voeren, verspreidde het coronavirus zich over de rest van de wereld, zo hoorden ze per satelliet-email. "Je weet dat het erg is en dat het virus zich steeds verder verspreidt, maar je blijft positief en denkt: op zo'n klein eiland zal het wel meevallen."

Quarantaine op het schip

Eenmaal aangekomen in Sint Helena, moest het stel veertien dagen in quarantaine verblijven. Ondertussen ging de rest van de wereld steeds verder op slot, maar op het eiland was het goed toeven, vertelt Monique. "Het is een van de beste plekken ter wereld om te verblijven. Het is mooi, de mensen zijn aardig, én het is een van de weinige plaatsen waar geen corona is. Na de quarantaineperiode mochten we op land doen en laten wat we wilden."

Natuurlijk, vertelt Monique, vroegen ze zich af of ze nog naar Nederland konden gaan. Het oorspronkelijke plan kon niet doorgaan, maar wat zouden ze dan wel doen?

Halsoverkop weg

Het verlossende antwoord kwam op 20 april. Toen ging het ineens heel snel. Onverwacht kwam een chartervlucht vanuit Engeland om medische spullen te brengen. "Er konden mensen mee terug. Een Nederlandse zeiler, Brian, kwam daarvoor in aanmerking. Maar hij wilde niet mee en stond zijn plek af aan mij. Ik wilde naar Nederland, want mijn moeder met alzheimer heeft zorg nodig."

Monique vloog naar Londen, wist daar de laatste stoel op een KLM-vlucht naar Nederland te bemachtigen en trok uiteindelijk in bij haar moeder. "Want we zijn dakloos."

Muesli uit 2019

Dat was een maand geleden. Dick zit nog altijd vast voor de kust van Sint Helena, samen met Brian, die Moniques plaats innam. Hij geniet van kreeft of tonijn van de barbecue, maakt wandeltochten over het eiland, krijgt af en toe aardappelen van de eigenares van een hotel. "En er is een flinke voorraad aan boord. Er is zelfs nog muesli uit 2019."

Het leven is er dus goed, maar natuurlijk wil ook Dick terugkomen naar Nederland. Eind mei vertrekt hij samen met Brian naar Grenada. "30 dagen en nachten non-stop varen. De langste tocht tot nu toe, ons record is 23 dagen. Maar ook de makkelijkste", zegt Monique. "Dat doe je met twee vingers in de neus terwijl je een boek leest. De wind komt uit de goede richting, er zijn geen stormen. Het belangrijkste is dat je genoeg eten en te lezen hebt."

In Grenada gaat het schip aan wal, Monique en Dick hadden al een plek gereserveerd en aanbetaald. Er zijn zelfs gegadigden om hun schip daar te kopen, precies volgens het oorspronkelijke plan.

Hoe lang Monique haar man niet gaat zien, weet ze niet. "Ik ben weggegaan met het idee: het kan wel eens maanden duren voor ik mijn man ga zien. Ik ben dat gewend vanuit mijn werk voor Artsen zonder Grenzen, maar langer dan drie maanden moet het niet duren." Voor nu is het bellen via WhatsApp wat de klok staat, als Dick op zee zit, wordt dat mailen.

Het rondje rond

Er is gelukkig wel hoop, zegt Monique. "Steeds meer eilanden gaan beperkt open. Ze zijn al bezig met vluchten vanaf Aruba en Curaçao. En tegen de tijd dat Dick in Grenada aankomt, zijn we zo'n anderhalve maand verder. Geen idee hoe de situatie dan is."

Ja, natuurlijk is het jammer dat ze hun wereldreis niet samen kunnen afmaken. Maar toch heeft Monique wél het hele 'wereldreisrondje' afgemaakt. "Ik heb het gebied dat ik nu mis, al ooit gevaren. Dus technisch gezien, is het rondje rond."