Niet alleen de zonnebrand, de zwembroek en de klapstoelen gaan mee op vakantie. Steeds vaker worden ook gps-trackers meegenomen zodat ouders hun kinderen altijd kunnen volgen. Volgens de fabrikanten van deze apparaatjes is het topdrukte.
One2Track, een van de grootste producenten in Nederland, zegt dat er in juni een verkooprecord werd verbroken: zo'n 1200 stuks gingen over de toonbank. Het bedrijf heeft naar eigen zeggen 21.000 klanten van wie 25 procent het apparaat dagelijks gebruikt. "De vraag blijft maar toenemen", zegt eigenaar John van den Oever.
Net als een smartwatch
Uit eerder onderzoek van researchbureau Sherloq onder 500 ouders, bleek eerder ook al dat 35 procent van de ouders hun kinderen volgt via de gps. Sommige trackers werken als miniversie van de smartwatch. Je kant er beperkt mee bellen, gebeld worden en berichtjes verzenden. Ook zit er een SOS-knop op. Als een kind die indrukt, krijgt de ouder een spoedmelding.
Niet alleen op vakantie, maar ook in het dagelijkse leven wordt het apparaatje steeds vaker ingezet, weet Van den Oever. "Rond de vakantietijd zie je de belangstelling toenemen, maar er is het hele jaar door behoefte aan. Ouders gebruiken het als wat extra veiligheid, maar ook uit praktische bezwaren. Dat je niet meer buiten je kind hoeft te zoeken omdat het eten klaar is, maar gewoon een berichtje via de tracker kan sturen."
Niet meer nadenken
Zo rooskleurig als dat het klinkt, is het in werkelijkheid niet, meent pedagoog Marina van der Wal. Zij is uitgesproken tegenstander van de apparaatjes. Volgens haar biedt het alleen maar schijnveiligheid en leren kinderen niet meer zelfstandig na te denken. "Als ouder ga dan je te veel af op een apparaat kan je vergeten te luisteren naar je intuïtie."
De reden om een tracker aan te schaffen, is volgens haar vooral gebaseerd op de angst dat er iets met het kind gebeurt. Terwijl die angst er als ouder nou eenmaal bijhoort, vindt ze. "Die angst krijgt je vanaf het moment dat je kind is geboren. En die angst verdwijnt nooit. Daar kan ook een gps-tracker geen verandering in brengen. Want ondanks dat je de locatie weet, weet je bijvoorbeeld niet wat er op die plek gebeurt."
Ontdekkingsreis
Bovendien hoort het juist bij de ontdekkingsreis van kinderen om dingen te doen die ouders niet willen, stelt ze. "Als je kind nooit verdwaald kan raken omdat je hem meteen weer kan opsporen, leert je kind niet om oplossingen te vinden. Een kind moet ook buiten door ouders aangegeven de lijntjes kunnen, spannende dingen kunnen meemaken en zich bijvoorbeeld kunnen verstoppen voor zijn ouders. Zo leer je spelenderwijs hoe het leven in elkaar steekt."
Toch kijkt niet iedereen daar zo tegenaan. Jade Sjak-Shie is moeder van twee dochters, Jayleigh (zeven jaar) en Novalee (drie jaar) en heeft voor beide kinderen sinds enkele maanden een gps-tracker. In het dorp waar ze wonen is het 'hot en happening', zegt ze. "Bijna ieder kind loopt ermee rond. En toen verhalen rondgingen dat in de buurt een man kinderen in zijn busje lokte, besloten wij ze ook aan te schaffen."
Vertrouwen
Hoewel Jade op de hoogte is van kritiek van verschillende deskundigen, is ze er maar wat blij mee. Als haar dochter buiten speelt en zich een half uurtje niet laat zien, kijkt ze even waar ze is. Nog nooit heeft ze hoeven in te grijpen. "Ik vertrouw mijn kinderen wel, maar ik vertrouw andere mensen niet. Mijn dochters vinden het een leuke gadget, ik weet waar ze zijn en als ik ze nodig heb, bel ik even. Ik zie er geen kwaad in."
Pedagoog Van der Wal denkt er het hare van. "Een kind moet geen vertrouwen verdienen, een kind moet vertrouwen krijgen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van de digitale mogelijkheden. Maar in dit apparaatje zie ik niks. Het biedt niet de veiligheid voor je kind die je hoopt."
