René en Kim zouden het boek over hun 15 pleegkinderen samen presenteren. Maar een vreselijke gebeurtenis in juli maakte een einde aan het leven van René. Hij werd met een groep fietsers opzettelijk aangereden in Tadzjikistan. Kim was er ook bij, maar overleefde de terreurdaad. We spraken haar over dat moment en over het boek dat ondanks alles gaat komen.
Het stel was in Azië om een drukke periode af te sluiten. Ze schreven samen een boek over de tien jaar dat ze pleegouders waren voor zogenoemde crisiskinderen. Ze wilden hun ervaringen op papier zetten in de hoop anderen te inspireren. Want: "Er zijn te veel kinderen in nood en te weinig pleegouders."
Fietsvakantie
Op het moment dat het grootste deel van het boek bij de drukker lag, vertrokken ze voor een geplande fietsvakantie van Bangkok naar Teheran. Maar Teheran bereikten ze niet. In Tadzjikistan ging het mis op de Pamir Highway. Ze waren in een groep van zes man aan het fietsen toen Kim uit het niets van achteren werd aangereden door een auto. Ze viel en zag dat ook anderen waren aangereden. René was toen nog ongedeerd.
Kim had meteen door dat het geen gewoon ongeluk was en kon naar de overkant van de weg rennen. Ze probeerde daar auto’s te stoppen om hulp te vragen, maar iedereen reed door. "In mijn ooghoeken zag ik dat de mannen waren uitgestapt en met messen op de anderen op de grond begon in te hakken." Toen een van de daders Kim en René in het vizier kreeg, stormde die op hen af.
Kim overleefde aanslag Tadzjikistan
Volle vaart
René werd neergestoken. Maar toen de dader Kim op twee meter afstand was genaderd, draaide hij zich plotseling om en rende terug naar de auto. De auto maakte een u-bocht en reed vervolgens in volle vaart op Kim af. René waarschuwde haar waardoor ze weg kon springen. Hijzelf werd geraakt. Pas toen de daders weg waren gereden, stopte de eerste passant om te helpen.
Een Tadzjikisch stel bracht ze naar een hulppost bij het eerstvolgende dorp. "In de auto ademde René nog, maar het zag er niet goed uit." Hij sprak niet meer en had onder meer een grote hoofdwond. Of René in de auto of in het ziekenhuis is overleden, kan Kim zich niet meer goed herinneren. Hij werd 56 jaar.
Veel is in een vlaag aan Kim voorbij gegaan. Nog altijd kan ze het niet bevatten. "Ik ben tot drie keer toe de dans ontsprongen. René heeft mij gered. Het is niet te volgen waarom iemand zoiets doet."
Na enkele dagen mocht Kim weer naar Nederland. Daar zag ze dat het boek waar ze samen aan hadden gewerkt al bijna klaar was.
Lees door onder kader
Rechtszaak
De terreurdaad waarbij op een groep van zes fietstoeristen werd ingereden in Tadzjikistan, werd opgeëist door Islamitische Staat. Maar de Tadzjiekse overheid wijst naar de verboden islamitische Partij van de Wedergeboorte. Vier mensen overleden: twee Amerikanen, een Zwitserse man en de Nederlander René Wokke.
Na de aanslag hebben veiligheidstroepen vier verdachten doodgeschoten. Een vijfde verdachte werd opgepakt en staat deze week voor de rechter. De rechtszaak vindt achter gesloten deuren plaats.
Behalve Hussein A. staan nog zestien mensen terecht. Zij zouden informatie hebben achtergehouden die de aanslag had kunnen voorkomen.
Trots
Tijdens de reis hadden ze zich enorm verheugd op het uitbrengen van hun boek Laat maar komen en de promotie eromheen. "René vertelde het aan iedereen." Daarom was er nooit twijfel: het boek zou worden voortgezet. Dat had René ook niet anders gewild.
Kim vindt het vooral belangrijk om de boodschap van het boek over te brengen. Ook namens René. Volgens haar is het een rauw en puur verhaal geworden. "We hebben de waarheid niet mooier gemaakt dan die is. Pleegzorg is niet altijd makkelijk, je weet nooit wat je in huis haalt."
De vijftien kinderen die voor korte of langere tijd op de woonboot van Rene en Kim verbleven, hebben allemaal een ander verhaal.
Zo heb je Eric-Jan, die had meegedaan aan een gewapende overval. Bij het kennismakingsgesprek zei René met zijn kenmerkende absurdistische humor: "Als je gaat rondschieten, moet je niet naar beneden richten. Anders raken we lek en zinken we met zijn allen." Het ijs was direct gebroken.
Titanic aan de Amstel
Of Abbas, een verlegen, tenger jongetje van 14 jaar oud. Kim en René worden op een dag gebeld dat ze onmiddellijk naar school moeten komen omdat hij een conciërge in elkaar heeft geslagen. "Gezien zijn postuur was dat nauwelijks te geloven." En Joost die een feest op de woonboot wilde organiseren die op een gegeven moment op social media bekend stond onder de naam: 'Titanic aan de Amstel'. De politie heeft uiteindelijk moeten ingrijpen.
Het waren stuk voor stuk kinderen uit gebroken gezinnen die Kim en René gewoon een fijne tijd probeerden te geven. "We wilden ze een thuis geven door ze vertrouwen te geven, aan de keukentafel met elkaar te praten of doordat René met ze kookte", vertelt Kim. "Dat is wat we vaak hoorden: dat het gezellig was, zonder gedoe, geruzie of geschreeuw."
Koken
Veel van die kinderen die door René en Kim werden geholpen, staan na de vreselijke dood van René klaar voor Kim. "Ze komen vaak over de vloer. Dat voelt lekker. Gewoon om koffie te drinken, of om voor me te koken nu René dat niet meer kan."
Het boek Laat maar komen wordt volgende week, tijdens de Week van de Pleegzorg, gepresenteerd.
