Het Eurovisiesongfestival maakt een boel geklaag en gezeik bij ons los. Met liefde kraken we acts, outfits en zangkwaliteiten compleet af. Waarom doen we dat? "We moeten onze eigen stress en zorgen even kwijt."
'Dit is het gekkenfestival'. 'Een schreeuwende zeemeermin met halve jurk'. 'Vals!' 'Onverstaanbaar.' Wat danst daarachter?' 'Deze jurk is wel eng.'
De opmerkingen over de acts en deelnemers van het Eurovisiesongfestival worden op sociale media en in whatsappgroepen uitbundig besproken. En vaak ook uitbundig afgekraakt.
Enkele twitteraars besloten daarom om wat vriendelijker te twitteren. 'Ik ga iets aardigs proberen te zeggen over alle inzendingen. Onder het mom van #bemorekind'. En: 'Ik ga gewoon proberen over elke act iets aardigs te zeggen. Dit was bijvoorbeeld een heel leuk jurkje.'
Maar: waarom houden we er eigenlijk zo van om anderen af te zeiken?
Ontlading
"Het is een manier om spanning te ontladen", zegt Wendy van Mieghem. Ze is psychotherapeut en schreef het boek De wijsheid achter emotie en gevoel. "En dan bedoel ik niet alleen maar de spanning van het songfestival, maar ook de zorgen die je hebt in het dagelijkse leven. Als je worstelt met jezelf, is niets fijner dan mensen die hun nek uitsteken even af te branden. Om je eigen onzekerheid of worstelingen te compenseren, of om ons eigen onvermogen af te reageren op een ander."
Volgens Van Mieghem speelt er meer mee dan 'alleen maar een liedje leuk vinden'. "Het festival bestaat natuurlijk al heel lang, en het is een beetje een gekunstelde constructie: heel diplomatiek op een bepaalde manier, terwijl het dat eigenlijk niet mag zijn. Het gaat vaak ook niet over de inhoud of de kwaliteit van het liedje, maar meer over welk volk vindt een ander volk wel of niet prettig." Dat maakt onze klaagbehoefte – vooral richting landen waar we niet zo veel mee hebben – nog groter.
Voetbal
Bovendien houden Nederlanders van klagen, het hoort bij onze cultuur. De drie grootste Hollandse klaagclichés volgens Van Mieghem? De NS (en dan vooral vertragingen), het weer (en dan vooral regen), voetbal (met name falende teams of trainers). "Zodra er een WK of EK is, heeft iedereen ineens een mening. Iedereen vindt er wat van, ook mensen die niet echt van voetbal houden of er geen verstand van hebben."
Zo ook bij het Eurovisiesongfestival. "Als we klagen, focussen we ons op een ander en niet op onszelf. We kunnen dan heel gemeen worden."
Schijnveiligheid
Zeiken via sociale media is bovendien populair omdat het digitaal is. "Niemand ziet je. Het is een soort van schijnveiligheid, want het is wel openbaar, maar die schijnveiligheid zorgt er wel voor dat mensen gemenere dingen zeggen dan ze in het echte leven zouden doen."
Bovendien: klagen verbindt. Mensen vinden het volgens Van Mieghem vaak spannend om contact te hebben met vreemden. Klagen zou dan de perfecte manier zijn om even een praatje te maken. "Je vindt op die manier aansluiting." En of je dan vindt dat de jurk spuuglelijk is, of de zang niet om áán te horen: dat maakt dan niet zo veel uit. "Als het maar gezeik is."
Advies
Worden we daar nou negatief van? Wie goed klaagt en vervolgens weer 'met een opgeschoond gevoel' verdergaat met zijn of haar leven, raakt die negativiteit juist kwijt, stelt de psychotherapeute. "Dan werkt de ontlading. Maar als je áltijd blijft zeuren en niet in beweging komt, mist zeiken zijn doel."
Dus, haar tip: stem met jezelf af hoe je je voelt na een (digitale) zeik-sessie en bedenk: kan ik iets doen om beter voor mezelf te zorgen? "Want als je je goed voelt, lekker in je vel zit, heb je veel minder de neiging om te klagen over zoiets als de outfit of zangkwaliteiten van Waylon."
Meer op rtlnieuws.nl:
