Er zijn deze week nieuwe sporen gevonden van de vier kinderen die vermist zijn geraakt na een vliegtuigcrash. Hoe groot is de kans dat ze op tijd gevonden worden in het regenwoud van Colombia? "Als ze nog leven, dan hebben ze het heel zwaar."
Het gaat Marco de Paauw aan het hart. Vier kinderen, van bijna 1, 4, 9 en 13 jaar in die ruige natuur. "Die oudste, die heeft zo'n megaverantwoordelijkheid. De ballast op die schoudertjes is groot. Ze hebben het zwaar, hoor. Als ze nog leven."
Paauw is natuurfotograaf, zit op dit moment onder een klamboe op de savanne in Zambia. Hij woonde voor zijn werk in Peru en in Brazilië, waar hij vaak weken- tot maandenlang in de natuur was, zonder mensen om zich heen. Hij kent ook het regenwoud waar de kinderen in Colombia vermist raakten, nadat hun vliegtuig was gecrasht.
Hun moeder, de piloot en de copiloot kwamen om het leven, maar de kinderen zijn spoorloos. Er zijn wel spullen (een schaar, aangegeten fruit, schoenen) en voetafdrukken gevonden.
Flexibel en minder bang
Kinderen hebben volgens Paauw in dit soort situaties in elk geval een groot voordeel: ze zijn flexibeler dan volwassener en vindingrijker. "En ik denk dat kinderen in bepaalde stresssituaties het gevaar niet per definitie inzien, waardoor ze betere keuzes maken. We weten dat mensen in extreme stress uit angst en paniek handelen, en dan verkeerde keuzes maken."
Wat is er gebeurd?
Op 1 mei is het vliegtuigje waar de kinderen in zaten, verongelukt. De moeder, piloot en copiloot zijn verongeluk, maar er is hoop dat de kinderen de crash hebben overleefd. Vlak het ongeluk werden sporen gevonden, en ook deze week zijn er weer nieuwe sporen ontdekt die erop wijzen dat ze nog geruime tijd in leven zijn geweest na de crash.
Op twee verschillende plekken in het oerwoud zijn gisteren spullen gevonden die aan de kinderen kunnen worden gelinkt, schrijft de Spaanse krant El País. Op 600 meter van de crashlocatie werden een gebruikte luier, een handdoek en schoenen gevonden. Verderop lagen een telefoonhoesje en de dop van een drinkfles. De militairen en stamleden waren bij hun zoektocht eerder al op een drinkfles, een schaar en een haarbandje gestuit. Ook leek het erop dat met boomtakken een geïmproviseerde schuilplaats was gemaakt. Daar lag ook een half opgegeten passievrucht.
Het nadeel is wel dat je kennis nodig hebt om in ruige gebieden zoals tropische regenwouden te overleven. "De gemiddelde Nederlander heeft die kennis niet", zegt Paauw. "Ik zie echt vaak zat toeristen totáál onvoorbereid met veel te weinig spullen en eten naar de bergen vertrekken, of de natuur in gaan."
Maar deze kinderen zijn geen toeristen. Ze komen zelf uit Colombia. Sommige inheemse bewoners en familieleden zijn ervan overtuigd dat de kinderen kunnen overleven. Doordat ze in de jungle zijn opgegroeid, zouden ze weten wat eetbaar is en hoe ze zichzelf in deze omstandigheden in leven kunnen houden.
Wereld van verschil
"Dat maakt al een wereld van verschil", zegt Paauw. "Maar ze zijn wel erg jong. Vooral een baby... Het is voor een volwassene al zwaar om een klein kind op je arm te dragen, laat staan voor die van 9 en die van 11. En ze zijn natuurlijk gaan lopen. Dat is logisch, want dat is wat kinderen doen. Maar het is niet zoals in Nederland, dat je bospaden hebt. Het is daar echt heel dichtbegroeid, je kunt mensen op drie meter afstand al niet zien aankomen door alle bomen, struiken en planten."
Dat maakt het voor de overvliegende vliegtuigen en helikopters waarmee wordt gezocht, extreem moeilijk de kinderen te zien. "Je hoort vaak genoeg verhalen van mensen die verdwaalden in de jungle, vliegtuigen over zagen vliegen, maar onzichtbaar bleven voor de hulpverleners die naar hen speurden."
Water opvangen
Daar komt bij: hoe komen ze aan eten en drinken? Het is nu regenseizoen in Colombia, wat 'zéér gunstig' is, zegt de natuurexpert, want: "Ze kunnen water opvangen met hun handen, van de bladeren af likken, en sommige planten bevatten ook kuiltjes in de bladeren waarin water blijft liggen. Met water kun je het lang volhouden. Ik hoop dat ze dat baby'tje ook water kunnen geven."
Paauw hoopt ook dat ze ergens een stromend beekje hebben gevonden en geen stilstaand water hebben gedronken. "Dat zit vol met parasieten en bacteriën waar mensen doodziek van kunnen worden."
In een regenwoud zoals in Colombia groeit genoeg fruit dat kinderen kunnen eten, alleen is het wel belangrijk dat de kinderen weten wat ze wel en niet kunnen eten. "Ze kunnen ook insecten eten, zoals sprinkhanen, en rondom rivieren zitten rivierkreeftjes onder stenen. Maar die moeten ze dan wel weer kunnen koken of bakken."
Vuur maken is moeilijk
Volgend probleem: vuur maken is moeilijk in het wild. Voor volwassenen al. "Het vergt geduld en techniek. Bovendien is de luchtvochtigheid 98 procent, er is overal water, dus ik betwijfel of ze vuur hebben kunnen maken."
Hulpverleners zoeken dag en nacht naar de kinderen. Ze dropten tientallen voedselpakketten en draaien op hoog volume een opname van hun oma, die zegt dat er naar ze gezocht wordt en dat ze op één plek moeten blijven. In onderstaande video zijn beelden te zien van de zoektocht (tekst loopt door onder de video):
Meer militairen bij zoektocht vermiste kinderen in jungle Colombia
Ook wilde dieren zijn een gevaar voor de kinderen. "Als ze herrie maken, zullen ze dieren afschrikken, wat goed is, maar het kan de dieren ook aantrekken. Er leven luipaarden in de jungle daar, en die wil je niet tegenkomen. Vooral niet als je kind bent, en zwakker bent. Of gewond."
De hulpverleners en achterblijvende familieleden putten hoop uit het feit dat er geen bloedresten zijn gevonden. Daaruit durven ze de voorzichtige conclusie, of hoop, te halen dat de vermiste kinderen niet gewond zijn.
Als kogels
Maar ook als ze nog vitaal zijn, zijn de ontberingen groot, zegt Paauw. Er zoemen veel muggen door de jungle, waar toeristen zich normaal om de zoveel uur tegen wapenen met sterke anti-muggenspray zoals Deet. Bovendien zijn er gevaarlijke insecten, spinnen, slangen, en in dat regenwoud leeft ook de kogelmier. "Dat is een heel grote mier, en als die je steekt, dan voelt het 24 uur lang alsof je door een kogel bent geraakt."
Waarmee Paauw maar zeggen wil: "Het tropisch regenwoud is geen walk in the park. Geen plek voor kinderen alleen, hoe flexibel en vindingrijk ze ook zijn. Ze moeten snel gevonden worden."
