In het noordwesten van Syrië zijn veel mensen dakloos geworden door de aardbeving van 6 februari. Mohamad Bakkar (33) is één van hen. Hij woont in Jindires en kan geen kant op, vertelt hij aan RTL Nieuws.
Mohamads huis is door de aardbeving grotendeels verwoest. Het gedeelte dat nog overeind staat, zit vol barsten. "Het is heel gevaarlijk om in het huis te wonen. Het is een kwestie van tijd voordat de rest van het huis instort. Bij elke naschok worden de scheuren groter."
Vluchtelingenkamp
Vlak na de aardbeving bracht Mohamad zijn hoogzwangere vrouw en twee kinderen naar het vluchtelingenkamp. Daar kregen ze een kamer van 3 bij 3 meter met een zeil als dak. "De kamer was te klein voor vier personen. Ik heb daarom twee weken in de auto geslapen."
Mohamad hoopt snel een echt huis te vinden, maar of dit gaat lukken is de vraag. In het gebied zijn heel veel mensen plotseling dakloos geworden.
Oorlog
Jindires is een stadje in het district Afrin, in het uiterste noordwesten van Syrië. De grens met Turkije loopt minder dan 10 kilometer verderop. Het gebied werd de afgelopen jaren zwaar getroffen door de oorlog. Na het uitbreken van de burgeroorlog, ruim tien jaar geleden, nam de Koerdische YPG de controle over het gebied over. In 2018 werd Jindires veroverd door de Syrian National Army, een oppositiebeweging die wordt gesteund door Turkije.
Het gebied werd tijdens de oorlog zwaar gebombardeerd, waardoor het grootste deel van de infrastructuur is verdwenen. De aardbeving was de druppel die de emmer deed overlopen.
Gevangenis
Door de oorlog is het gebied waarin Mohamad zich vrij mag bewegen klein. Hij zit opgesloten in het aardbevingsgebied. "We kunnen niet zomaar naar het zuiden, want daar is het regime. In het noorden ligt Turkije, daar mogen we ook niet naartoe. Ik zit in een grote verwoeste gevangenis."
Tijdens zijn zoektocht naar een beter onderkomen zag hij veel mensen tenten bouwen tussen ingestorte gebouwen. Voor hem is dit geen optie, want hij verwacht een kind. "Ik wil niet dat mijn baby in een tent in de kou wordt geboren. Dat zal hij niet overleven."
Trauma
Sinds een week woont Mohamad bij vrienden. Met vier andere gezinnen delen zij de begane grond van twee gebouwen van vier verdiepingen. De bovenverdiepingen zijn leeg. Uit angst voor naschokken wil niemand er wonen.
Mohamad en de anderen vinden het een prettig idee dat zij naast de uitgang slapen en binnen enkele seconden het gebouw kunnen verlaten. "We houden onszelf voor de gek, we slapen zelfs in de kleren die we overdag aanhebben", zegt hij. "Als er een aardbeving komt heb je zelfs die enkele seconden om het gebouw te verlaten niet."
Toekomst
Nu de aardbeving achter de rug is, proberen mensen hun leven weer op te pakken. Dat is lastig, ook omdat er nauwelijks hulp van buitenaf komt. VN-noodhulpcoördinator Martin Griffiths erkende na de ramp dat Syrische slachtoffers van de aardbeving in de steek zijn gelaten.
Mohamad beseft dat zijn woonsituatie niet houdbaar is. Op hulp rekent hij niet. "Twaalf jaar oorlog leerde mij dat we zelf oplossingen voor onze problemen moeten bedenken", zegt hij. Hij denkt eraan om een klein huisje te bouwen op het stukje landbouwgrond dat hij heeft, met lage muren en een dak van lichtgewicht materiaal: "Ik wil niet meer de angst hebben dat mijn gezin onder het puin ligt."
