Huilende mannen die elkaar in de armen vallen, anderen die op de grond knielen. Het was vanmiddag een explosie van vreugde in het Al Thumama-stadion waar Marokko van België won. Ook de Nederlandse Marokkanen die in het stadion zaten, zijn euforisch. "Je weet niet wat dit voor ons betekent." Een reportage van een onvergetelijk feest, dat voor de Marokkanen gisteravond al begon.
Dat Marokko van België een dag later zal winnen, houdt niemand nog echt voor mogelijk. Optimisme is er wel, zoals altijd. Midden in de Souq Waqif, een gezellige markt met traditionele winkels en restaurants, klinkt lawaai en gejuich.
Tientallen zingende en springende mannen en een paar vrouwen in een kring. Alles en iedereen raakt elkaar aan. Een rode gloed van vlaggen en T-shirts deinst over het kleine pleintje, eigenlijk de enige echt gezellige plek van Doha.
Het zijn de fans van Marokko, die een dag voor hun tweede duel op het WK al een feestje vieren, alsof ze toen al konden bevroeden dat ze zouden winnen. De passie spat ervan af. "Ja, dit zijn nou echte Marokkanen", zegt Malik uit Leiden tegen de verslaggever van RTL Nieuws. "Dat zie je bij de Oranjefans niet, hè. Dat is toch minder vanuit het hart." Malik is met vijf vrienden uit Leiden in Qatar. "We zijn hier gelukkig", zegt hij. "Ons moederland speelt."
Helft oranje, helft rood
Ze gaan naar de wedstrijden van Marokko én van Nederland. "Als ze allebei in de finale komen, kies ik voor Marokko", zegt Malik. Zijn vriend Khalid, oranje petje op, weet het zo net nog niet. "Ik kan niet kiezen. De ene helft van mijn shirt wordt oranje, de andere helft rood", zegt hij, waarna hij springend met één hand in de lucht in de feestende rode massa verdwijnt.
Otman hoort ook bij het groepje uit Nederland. Hij heeft kaarten voor negen wedstrijden op dit WK. "Ik ben trots op Marokko én Nederland. Het is geweldig dat ze hier beiden zijn. Vier jaar geleden was ik er ook in Rusland bij, toen Marokko voor de vijfde keer meedeed aan een WK. Dat was mooi, maar dit WK in een Arabisch land wilde ik zeker niet missen." Hij heeft er flink voor gespaard, want goedkoop is het niet. "Dat hebben we er absoluut voor over."
Malik en Otman gaan wat eten in een van de vele restaurantjes in de Souq Waqif. Ze moeten fit zijn voor morgen als hun Atlas Leeuwen (bijnaam voor nationale team van Marokko) spelen tegen België. "We gaan strijden jongen, strijden", zegt Malik en hij bonkt met zijn vuist op zijn borst. "Marokko zit hier, in ons hart."
Vanuit het hart
Het hart. In alle gesprekken met Nederlandse Marokkanen die in Qatar zijn, gaat het over het hart. "Wij supporten Marokko met ons hart. Echt niemand, maar dan ook niemand zingt of danst niet tijdens de wedstrijd", zegt Hicham (42) uit Amsterdam.
Het is een dag later, de wedstrijddag. Twee uur voor de aftrap van België-Marokko staat Hicham met zijn vrienden voor het Al Thumama-stadion. Overal zie je uitgelaten fans van Marokko, her en der een Belg. "Wij zijn met veel meer", lacht een vriend van Hicham, om zich heen kijkend. "Dus we gaan winnen."
Ze gaan naar alle groepswedstrijden van Oranje, maar ook die van Marokko. "De spanning is nu veel erger, dan bij de duels van Nederland. Tien keer erger." De jongen vertelt dat de Marokkaanse fans elkaar opzwepen. "Het verschil in beleving met de Nederlanders is enorm. Ik zat bij de wedstrijd van Nederland tegen Ecuador bij het Oranjevak. Er was één trommel. De fans lieten het een beetje afweten. Misschien wel net als op het veld. Marokkanen hebben gewoon meer passie. Het zit dieper. Ze hebben alles over voor hun land."
Moskee altijd in de buurt
Op de tribune gaat hij met z'n vrienden 'compleet los'. "We zijn sfeermakers, zingen Marokkaanse liedjes en schreeuwen ons land vooruit. Qua voetbal zijn we misschien niet de beste. Maar als het om de sfeer gaat wel. Het is een geluksgevoel", legt hij uit. "Ik voel me dan helemaal Marokkaan. Dat gevoel ontstaat ook als je met je ouders naar Marokko gaat in de zomer. De passie en het gevoel voor Marokko krijgen we van huis uit mee."
Hier wordt dat gevoel versterkt omdat Qatar ook een Arabisch land is. "De moskee is altijd in de buurt en we kunnen zonder problemen halal eten en er wordt Arabisch gesproken. We voelen ons thuis."
In Nederland wordt nogal eens negatief gedaan over Marokkaanse jongeren. In Qatar (of op vakantie in Marokko) kunnen ze meer zichzelf zijn, legt Nordin Ghouddani uit. Hij verzorgt in Nederland de talkshow Mocro Inside op Youtube rond de WK-wedstrijden van Marokko. "Er is enorm veel support voor Marokko. Er wordt gespijbeld van school en werk om te kunnen kijken."
Diepe liefde voor Marokko
Als Marokko dit WK tegen Nederland moet spelen, zal 99 procent zeggen dat-ie voor Marokko is, denkt Ghouddani. Dat ze door de meeste Nederlanders als Marokkaan worden gezien met vaak negatieve associaties, speelt daarbij ook een rol. "Totdat we iets goed doen, dan zijn we ineens Nederlanders. Kijk maar naar Badr Hari. Als hij wint is-ie een Nederlander, als-ie verliest een Marokkaan."
Het versterkt de diepe liefde voor moederland Marokko, geeft hij aan. "Maar in de eerste plaats zit de passie gewoon in ons. Zeker bij voetbal, dan gaan alle remmen los. En wij hebben daar geen alcohol voor nodig. Geen druppel."
Dat de meeste Marokkanen in de eerste plaats voor Marokko kiezen, betekent niet dat ze niet hopen dat Oranje ver komt, zegt Ghouddani. "Tuurlijk, er zijn er heus wel ee paar die het Nederland niet gunnen hoor. Dat heeft dan te maken met een soms wat arrogante houding van sommige Nederlanders. Maar over het algemeen zijn we ook echt voor Nederland."
Stadion ontploft
Daar denkt vandaag natuurlijk niemand aan hier in Qatar. Als Marokko tegen België scoort in de 73ste minuut ontploft het Al Thumama-stadion, waar vooral Marokkanen zitten. Ook Hicham en zijn vrienden gaan uit hun dak, tranen alom. "Het is misschien wel de mooiste dag van mijn leven", zegt hij na de overwinning. In de slotfase wordt het zelfs 0-2. "Na mijn huwelijk en twee dochters dan hè."
Ineens begint hij te geloven in die finale tegen Nederland. "Waarom niet. Als wij zo blijven spelen. En Nederland gaat ook beter spelen, dan kan het echt." Hij is zijn vrienden bij het stadion inmiddels kwijtgeraakt. Als-ie ze gevonden heeft, gaan ze flink feest vieren in Doha, zegt hij. "We gaan naar het hotel van de spelers om ze toe te juichen. Met heel ons hart."
