Knuffelen, het is bij ons nog uit den boze. Maar de Britten mogen het bijna weer, omdat de coronaregels verder worden versoepeld. Ook voor velen in Nederland zal dit jaloersmakend klinken. Niet gek, volgens neuropsycholoog Anouk Keizer: "Knuffelen is eigenlijk heel belangrijk."
Voor ons in Nederland ligt het weer mogen knuffelen met familie en vrienden nog wat verder in de toekomst dan voor de Britten. Maar het maakt niet dat we er minder naar snakken. Logisch, volgens neuropsycholoog Anouk Keizer van de Universiteit Utrecht. "Het eerste zintuig wat bij een baby in de buik wordt ontwikkeld is de tast. Dus al vanaf het prilste begin van ons bestaan is aanraking belangrijk, en dat blijft daarna ons hele leven zo."
Waarom kunnen de Britten versoepelen?
Dat de Britten weer mogen knuffelen, is onderdeel van een nieuwe reeks versoepelingen van de coronaregels die in het land worden doorgevoerd. Dat kan, omdat er in het Verenigd Koninkrijk lekker wordt doorgeprikt. Er zijn al meer dan 50 miljoen coronaprikken gezet. En dat werpt zijn vruchten af: het aantal besmettingen is gekelderd en in de ziekenhuizen neemt de druk rap af.
Het leven van de Britten wordt daardoor weer steeds 'normaler'. Zo mogen ze nu zes personen thuis ontvangen en weer naar restaurants, theaters, bioscopen en zelfs concerten. En dus ook weer knuffelen met familieleden en vrienden.
Dat is iets wat mensen hebben gemist tijdens de coronapandemie, volgens neuropsycholoog Keizer. Ze doet al jaren onderzoek naar fysieke aanrakingen, zoals knuffelen. "Een knuffel is vaak een eerste en onbewuste, reactie, bijvoorbeeld van blijdschap of als er iets ergs is gebeurd. En dat hebben we al heel lang bewust niet mogen doen."
Maar hoe erg is het dan: een knuffel missen? Nou, een knuffel doet meer met je dan je denkt, vertelt Keizer. "Het doet fysiologisch iets met je. Als je een band met iemand hebt en diegene geeft jou een knuffel, dan wordt oxytocine aangemaakt. Dat is een soort knuffelhormoon. Daarvan voel je je verbonden, blij en gelukkig." Daarvoor is het volgens Keizer wel van belang dat het om een knuffel of aanraking gaat, waar beide partijen mee instemmen.
Wennen
Na een jaar lang niet geknuffeld te hebben, denkt Anouk Keizer dat mensen er plezier aan zullen beleven dat het weer mag. "Iedereen kan zich wel een moment herinneren waarop je iemand het afgelopen jaar een knuffel had willen geven. Dat zet namelijk je boodschap ook kracht bij. Omdat het niet mocht, heb je je dus niet volledig kunnen uiten. Nu de Britten het weer mogen, zullen ze dat dubbel en dwars inhalen."
Maar zijn we het knuffelen dan niet verleerd? "Nee hoor. Ervaring leert dat knuffelen een natuurlijk patroon is, waar veel mensen zonder moeite weer in zullen terugvallen", zegt Keizer. Toch geldt dat niet voor iedereen. "Er zullen ook mensen zijn die het afgelopen jaar hebben gemerkt dat ze zulke aanrakingen niet missen. Dat kan, want er zijn nou eenmaal mensen die daar minder behoefte aan hebben. Dus die slaan misschien voortaan de drie zoenen op de nieuwjaarsreceptie toch over."
'Coronaboks'
Nu er weer geknuffeld mag worden in het Verenigd Koninkrijk, behoort de geïmproviseerde coronaboks voor veel Britten snel tot het verleden, verwacht Keizer. "Bij zo'n boks met de ellebogen is er nauwelijks aanraking. Wanneer mensen elkaar een hand geven, voel je meer. Je voelt aan een de manier van een handdruk bijvoorbeeld of iemand zenuwachtig is, of bijvoorbeeld enthousiast."
Maar van een leien dakje zal het niet gaan. "Ik verwacht een hoop ongemakkelijke situaties voor de Britten. De een wil graag weer knuffelen, maar een ander vond die coronaboks misschien zo gek nog niet. Al zullen velen, ook in ons land, de coronaboks liever kwijt dan rijk zijn."
