Al elf dagen zit een groep van twaalf voetballertjes en hun trainer vast in een donkere grot in Thailand. Zonder daglicht, de eerste dagen met nauwelijks eten en drinken en geen idee of er naar hen werd gezocht. Hoe hou je dat vol? "Hallucinaties en paniekaanvallen liggen op de loer."
Koen Van Praet is traumapsycholoog en wordt door het Rode Kruis Vlaanderen ingezet bij soortgelijke incidenten. Het gevaar van weinig daglicht is volgens hem dat de jongens kunnen gaan hallucineren. "Mensen opsluiten in een donkere ruimte is een beproefde martelmethode", legt hij uit. "Het leidt tot hallucinaties, concentratieverlies en paniekaanvallen."
Dag en nacht
Volgens Van Praet is het belangrijk dat de jongens letten op signalen die dag en nacht onderscheiden. "Dat geeft een zekere structuur. Als je geen structuur hebt, word je gek. Ik weet niet hoe groot de grot is, maar het zou kunnen helpen om een dag- en nachtzone te creëren. Als dat niet kan, is het een idee om je mentaal naar een andere ruimte te verplaatsen. Je een plek in te denken waar je je fijn voelt."
De Thaise voetballertjes hebben het geluk dat ze met elkaar zijn. "Dat werkt beschermend", zegt de traumapsycholoog. "Dat is ook fijn voor als ze eruit komen. Dan kunnen ze als groep aan de slag om de gebeurtenis ter verwerken. Het helpt als je de symptomen die je zelf hebt ook bij anderen herkent. Dat het niet vreemd is om nachtmerries te hebben, bijvoorbeeld."
Deze beelden laten zien hoe de voetballertjes gevonden werden:
Alle 12 jongens en hun trainer zijn nog in leven.
Hoop
Lange tijd hadden de jongens geen idee of er naar hen gezocht werd. Twee dagen geleden werden ze ineens levend gevonden. "Dat er nu contact is met de buitenwereld helpt enorm", zegt Van Praet. "Er is nu in elk geval hoop. Hoe spannend dat ook nog is. Ik maak me nu vooral zorgen om de fysieke gesteldheid. Is er voldoende zuurstof? Kunnen ze genoeg aansterken? Ze hebben tien dagen niets kunnen eten en zaten in volstrekte duisternis. Dat is zwaar."
De situatie van de Thaise jongens is vergelijkbaar met die van de Chileense mijnwerkers in 2010. Zij zaten 69 dagen vast in een ingestorte mijn. Het liep uiteindelijk goed met ze af; alle mijnwerkers konden worden gered. Maar sommigen kregen daarna wel last van depressies.
Mijnwerkers gered:
De indrukwekkende beelden van de geredde mijnwerkers.
Nazorg
Volgens Van Praet kwam dit vooral doordat er geen goede nazorg was en de media erbovenop dook. "Ze kregen niet de rust die ze nodig hadden om te herstellen, en werden door allerlei talkshows uitgenodigd. Toen die aandacht wegviel, belandden ze in een zwart gat. Voelden ze zich een nobody."
Dat risico bestaat ook bij de Thaise pubers, zegt Van Praet. Al dagenlang domineert het onderwerp de media. De kans is groot dat er veel aandacht voor de jongens is, zodra ze levend uit de grot zijn gekomen. "Maar wat ze nodig hebben, is geborgenheid en normaliteit. Het leven moet daarna weer zo gewoon mogelijk doorgaan."
Een moeder van een van de Thaise jongens belt over de situatie.
Mediastrategie
Om dat voor elkaar te krijgen, vangen hulpverleners nu familieleden op. Hen wordt verteld hoe ze de kinderen zo goed mogelijk kunnen opvangen als ze thuiskomen. "Ook is het belangrijk een mediastrategie te bepalen", zegt Van Praet. "Hoe kunnen we de jongens het beste afschermen?"
Maar het kan ook heel goed dat de jongens er zonder kleerscheuren van afkomen, zegt Van Praet. "Als de begeleiding goed is, hoeven ze hier geen trauma aan over te houden."
Meer op rtlnieuws.nl:
