In de geestelijke gezondheidszorg komt veel geweld voor van cliënten tegen hulpverleners. Zelden komt het tot strafrechtelijke vervolging, blijkt uit nieuw onderzoek. Medewerkers worstelen met de vraag of het wel zin heeft om aangifte te doen.
In de Nederlandse geestelijke gezondheidszorg (GGZ) zijn bijna 90.000 mensen werkzaam. Twee derde van hen heeft de afgelopen vijf jaar met fysiek geweld te maken gehad op de werkplek. Per jaar gaat het om 30 tot 40 procent van de werknemers.
Bang voor de dader
Joke Harte van de Vrije Universiteit Amsterdam deed de afgelopen jaren onderzoek naar geweld tegen hulpverleners in de psychiatrie. Ze keek daarbij vooral naar de redenen waarom geen aangifte werd gedaan. "Het probleem daarvan is dat niemand weet wat precies de grens is", zegt ze.
De politie en het OM willen graag weten of het geweld voortkomt uit de stoornis van de patiënt. "Dat levert het volgende probleem op: het medisch beroepsgeheim", zegt Harte. "Bovendien zijn medewerkers soms bang voor de dader, omdat ze wel met hem moeten blijven werken. Ook zijn ze bang voor represailles."
Mantel der liefde
Overplaatsing van de dader naar een andere inrichting blijkt meestal nagenoeg onmogelijk. En na aangifte tegen de psychiatrisch patiënt wordt een zaak vaak geseponeerd zonder verder onderzoek. Politie en justitie zien namelijk lang niet altijd de toegevoegde waarde van vervolging in dit soort zaken.
Het onbegrip is er ook dichter bij huis. "Binnen een kliniek wordt het geweld nog te veel met de mantel der liefde bedekt", zegt Harte. "Vaak wordt gezegd dat het bij de stoornis hoort, terwijl dat niet voldoende onderzocht is."
Soms gaat het heel fout
Terwijl uit het onderzoek ook naar voren komt dat slachtoffers het liefst erkenning willen van het feit dat iets gebeurd is en dat het niet getolereerd wordt. Harte: "Steun vanuit werkgever is juist heel belangrijk. Dat wordt nu te weinig gedaan."
Wel wil Harte graag benadrukken dat het om een kleine groep mensen gaat die voor veel incidenten zorgt. "Het gaat ook goed. Maar het gaat soms heel fout en als dat niet bestraft wordt dan is dat ook voor medepatiënten een slecht signaal, want dan zeg je eigenlijk dat het wel mag."
Meer op rtlnieuws.nl:
