In deze wekelijkse rubriek schrijven lezers een brief aan iemand die een belangrijke rol in hun leven heeft gespeeld, positief of negatief. Dit keer Mandy (26). Ze schrijft een brief aan de mbo-docente die haar waardevolle inzichten gaf.
Beste Pauline,
In jouw lessen sprak je veel over jezelf en jouw thuissituatie. Dat heeft mijn ogen geopend. Onze levens hadden veel raakvlakken. Jij had een zusje dat altijd ziek was en daardoor meer aandacht kreeg, ik wás dat zieke zusje. Ik was 14 toen ik een ernstige bloedziekte kreeg en sindsdien ben ik altijd ziek gebleven. Twee keer per week moest ik naar het ziekenhuis, meerdere keren moest ik worden opgenomen. Van baby af aan was ik al een zorgenkindje. Ik heb veel dokters gezien, was altijd hangerig en had daardoor altijd aandacht nodig. Hierdoor heeft mijn broer een hoop aandacht moeten inleveren.
Door jouw verhalen - zonder dat je ooit verwijtend was - ben ik gaan inzien hoe het voor mijn broer geweest moet zijn. Dat het voor hem ook niet makkelijk is geweest, hoewel hij me dat nooit heeft verweten. Mijn moeder bevestigde dat hij zich net zo voelde als jij. Ik heb het er nooit direct met hem over gehad, we zijn allebei geen praters.
'Ik worstelde met dingen, maar dan ik wilde toegeven'
Jij hebt er ook voor gezorgd dat ik aan mezelf kon toegeven dat ik psychisch in de knoop zat en hulp nodig had om alles te verwerken wat er in de jaren daarvoor was gebeurd en nog steeds gaande was. Het bleek veel dieper te zitten dan ik dacht. Uiteindelijk heb ik psychische hulp gehad, wat me veel heeft geholpen. Het gaat psychisch nu goed met me. Qua gezondheid gaat het redelijk. De bloedziekte van toen is zo goed als weg, of beter gezegd: niet actief, maar inmiddels heb ik er onder andere chronische Lyme voor terug gekregen.
Ik denk nog vaak terug aan jou. Als ik de kans zou hebben, zou ik naar je toegaan om je te bedanken voor die tijd, maar omdat ik niet zou weten waar ik je moest vinden, schrijf ik je deze brief. Je hebt me ontzettend geholpen met mijn zelfontwikkeling. Ik worstelde met dingen, meer dan ik tot die tijd heb willen toegeven. Ik was altijd iemand die maar bleef lachen, want dan ging het goed met me. Jij hebt me doen inzien dat hoe hard je ook lacht, het ook slecht kan gaan.
'Ik was te onzeker door alles wat er speelde'
Op het moment zelf durfde ik je niet te vertellen hoe fijn ik je lessen vond, ik was te onzeker door alles wat er speelde in mijn leven. Ik was bang dat klasgenoten me zouden horen en wilde voorkomen dat ze vragen zouden stellen waar ik geen antwoord op durfde te geven. Daar heb ik nu spijt van, want je bent van grote waarde voor me geweest. Ik weet niet eens meer welk vak je precies gaf, ik weet alleen nog je voornaam. Wat ik ook weet, Pauline, is dat jij mij het eerste zetje in de goede richting hebt gegeven. Dat betekent meer voor me dan je ooit hebt kunnen weten. Bedankt.
Liefs, Mandy
Briefgeheim is een wekelijkse rubriek van RTL Nieuws Weekend. Hier schrijven lezers (anoniem) een open brief aan iemand die van grote betekenis is geweest in hun leven, positief of negatief. Wil je ook samen met een van onze redacteuren een brief schrijven? Mail ons dan op weekendmagazine@rtl.nl.
