In deze nieuwe wekelijkse rubriek schrijven lezers een brief aan iemand die een belangrijke rol in hun leven heeft gespeeld, positief of negatief. Dit keer Sanne* (29): ze schrijft een brief aan haar vader, die haar jarenlang misbruikte.
Weet je nog hoe het begon? Ik weet het niet meer. Want ik was toen een baby van 1. Maar vanaf mijn achtste levensjaar kan ik me heel goed herinneren hoe het was. Hoe je me altijd naar je computerkamer riep – en dan wist ik al hoe laat het was. Hoe je ’s nachts mijn kamer binnenkwam. En hoe ik dacht dat het normaal was, dat vaders seks hadden met hun dochters. Dat mijn vriendinnetjes op school dit ook allemaal hadden. Sterker nog: ik wíst niet eens dat het seks was, wat we deden. Ik wist alleen dat als je boos op me was, en je kwam naar mijn kamer, dat je dan daarna weer lief tegen mij en mijn stiefmoeder was.
Ik heb me vreselijk eenzaam gevoeld in mijn jeugd. Mijn oma – jouw moeder – en mijn eigen moeder wisten ervan, maar ze deden niets. Helemaal niets. Met mama heb ik nog wel contact, moet je weten. Ergens is zij ook een slachtoffer van jou, want je deed hetzelfde met haar als je met mij deed. Oma hoef ik nooit meer te zien. Die zegt dat je zo bent geworden door je scooterongeluk, omdat je op je hoofd viel. ‘Zo is hij nou eenmaal’. Hoe vaak ze dat wel niet heeft gezegd. Hoe kún je zoiets zeggen?
Nu weet ik: het is niet normaal dat je je dochter verkracht. Het is niet normaal dat een vrouw een miskraam krijgt van het kind van haar vader. Weet je nog, die dag, dat ik tegen je in ging? Ik was zestien, had net een vriendje, en dat vriendje wilde dezelfde dingen met mij doen als jij altijd wilde doen. Toen pas had ik door dat het niet hoorde, wat je deed. Dat je niet van me hield. Dat je in en in slecht bent. Toen ik tegenstribbelde, kneep je mijn keel dicht. Ik kreeg geen lucht meer, maar je bleef maar knijpen. Ik wist te ontkomen, ben het huis uit gevlucht. Ik hoefde je nooit meer te zien en ben zes jaar opgenomen geweest in een kliniek. Zes jaar! Ik was doodsbang voor mannen, ging ze uit de weg. Ik vond mezelf niets waard, was timide, voelde me doodongelukkig.
'Door wat jij mij hebt aangedaan, ben ik de vrouw geworden die ik wilde zijn: sterk en liefdevol'
De eerste jaren was ik woedend op jou. Echt woedend. Waarom heb je geen sorry gezegd? Waarom heeft de politie je maar een week in de cel gezet? Ik kreeg te horen dat mijn verklaringen niet bruikbaar waren. Waarom heb je je mond niet opengetrokken en gezegd wat je hebt gedaan?
Maar nu ben ik die wrok kwijt. Want weet je wat het mooie is? In die kliniek waar ik naartoe moest door wat jij hebt gedaan, heb ik mijn de liefste man van de hele hele héle wereld leren kennen. Hij is echt de allerliefste. Hij liet me zien dat niet alle mannen zijn zoals jij. Dat seks iets liefdevols kan zijn. Hij gaf me alle ruimte, hij had alle geduld die ik nodig had. Hij zegt dagelijks dat hij van me houdt, dat ik mooi ben. Weet jij hoe dat moet, pap, écht liefhebben?
Mijn man en ik zijn nu een paar jaar getrouwd, en we gaan een kindje krijgen. En wij gaan het op álle vlakken anders doen dan hoe jij en mama het hebben gedaan. We zijn gelukkig samen en ik ga me focussen op ons eigen gezin.
Ik wil je zeggen dat ik je vergeef. Niet voor jou – ik zal nooit meer van je kunnen houden – maar voor mezelf. Ik wil geen wrok meer. Wrok vreet me op: ik wil dit afsluiten, ik wil door, verdergaan met het leven. Daarom moest ik van mijn therapeut ook deze brief schrijven. Als afsluiter na heftige gesprekken, jaren vol tranen en therapiesessies. En iedereen mag het lezen. Iedereen mag lezen dat ik sterker ben geworden. Assertiever. Dat ik niet meer bang ben voor mannen en voor het leven. Het klinkt misschien heel gek, maar door wat jij mij hebt aangedaan, ben ik de vrouw geworden die ik wilde zijn. Een sterke, liefdevolle vrouw, met doorzettingsvermogen. Een vrouw die heeft geleerd van anderen én van zichzelf te houden.
Bedankt voor wie ik nu ben.
Sanne
Briefgeheim is een nieuwe wekelijkse rubriek van RTL Nieuws Weekend. Hier schrijven lezers (anoniem) een open brief aan iemand die van grote betekenis is geweest in hun leven, positief of negatief. Wil je ook samen met een van onze redacteuren een brief schrijven? Mail ons dan op weekendmagazine@rtl.nl.
*De naam van Sanne is op haar verzoek gefingeerd. Haar echte naam is bekend op de redactie.
