Falinda viel 15 kilo af: 'Elke avond at ik een zak chips leeg'

"We waren in 2018 op vakantie geweest in Miami. Toen ik de foto’s terugzag, dacht ik: jeetje, dit kan echt niet. Ik wil niet dat er mensen zijn die deze foto’s ooit te zien krijgen. Daar baalde ik enorm van, want ik wil juist met plezier kunnen terugkijken op vakanties en trots op mezelf zijn als ik foto’s van mezelf zie. Ik wilde weer terug naar hoe ik was, een paar jaar geleden.

Tot 2014 ben ik slank geweest, totdat ik in een depressie raakte en begon met eten. Dat gaf me troost. Het begon met zakken chips, ’s avonds laat. Mijn vader was in 2012 overleden, mijn moeder kreeg in 2012 borstkanker. Ik heb het verdriet nooit kunnen verwerken. Ik bleef maar doorgaan en gaf mezelf geen tijd om te rouwen. Het leek wel of ik in een roes zat. Toen mijn moeder twee maanden later ook nog eens borstkanker kreeg, wilde ik er helemaal voor haar zijn. Tijd om te rouwen was er nog steeds niet. Ik denk dat ik daardoor uiteindelijk in een depressie terechtkwam."

"Het gekke is dat ik in het begin niet doorhad dat ik aankwam. In 2018 raakte ik zwanger, en tijdens de zwangerschap kwam ik niet eens zoveel aan. Het besef kwam nadat ik bevallen was en mensen een tijdje later begonnen te vragen of ik soms weer zwanger was."

Met mezelf geconfronteerd

"Toen daalde het besef pas in en vroeg ik me af: ben ik echt zo dik geworden dan? Een half jaar na de bevalling gingen we naar Miami. Pas op de foto’s van die vakantie zag ik het echt. Op die foto’s zag ik dat het beeld dat ik van mezelf had anders was dan het beeld dat ik in de spiegel zag. Ik werd toen echt met mezelf geconfronteerd."

"Het duurde echter nog twee jaar voor de knop echt omging. Dat moment kwam toen ik op Facebook iemand uit mijn oude vriendengroep zag die personal trainer was geworden. Tot die tijd durfde ik geen hulp te zoeken. Ook durfde ik de sportschool niet in. Ik vond het heel spannend om Marian te benaderen, want ze kende mij altijd als slank, maar toch durfde ik haar wel om hulp te vragen."

Veel meer eten

"Zij heeft me er echt doorheen getrokken. Ze maakte een voedingsschema voor me en een sportplan. Drie keer per dag een maaltijd, twee keer per dag een tussendoortje. Ik at daarvoor ongezonder, maar ook minder. Ik mocht nu ineens veel meer eten. Zoals goed ontbijten, want dat deed ik eigenlijk nooit."

"De grootste verandering was die zak chips per dag, de lekkere dingen tussendoor, zoet en hartig. Ik heb er twee weken over gedaan om daarvan af te kicken. Chocolade at ik best veel, chips dus ook. Dat vond ik superlekker. Die eerste twee weken dacht ik: gaat mij dit wel lukken? Ik at weinig, slecht en ongezond en nu at ik veel meer en gezonder, en zonder al die ongezonde tussendoortjes."

Normaal doen

"Gelukkig wende ik snel aan mijn nieuwe leefstijl. Op een gegeven moment sloeg ik zelfs een beetje door. Ging ik vijf dagen naar de sportschool en ontzegde ik mezelf ook dat lekkere frietje. Mijn personal trainer vond dat geen goed plan en zei: 'En nu ga je weer even normaal doen'."

"Eerst verloor ik centimeters, daarna kwamen de kilo’s. Een grote stimulans waren kleren die ik bewaard had van toen ik slank was en waar ik weer in wilde passen. Shoppen is nu zoveel leuker. Ik droeg wijde kleren, maar nu kan ik weer strakke kleding aan. Daar geniet ik zo van. Ook de reacties uit de omgeving maakten me natuurlijk blij. "Jezus, wat ben je afgevallen, ga zo door!" Dat stimuleert gewoon.

Ik ben heel tevreden, nu. Ik eet normaal, houd het sporten bij door twee keer per week aan krachttraining te doen, ik kom niet meer aan. Het lijkt wel of mijn lichaam weer gewend is, zo. Ik hoop zo stabiel te blijven. Natuurlijk snoep ik nog, maar wel met mate. Geen zak chips, maar een bakje. Heb ik zin in McDonalds, ga ik McDonalds halen. Ik kom er niet meer van aan, mijn lichaam is in balans. Een volle zak chips leeg eten? Nee, dat verlangen heb ik niet meer."