Monique Goemans verloor vijf jaar geleden haar achtjarige zoontje aan de gevolgen van een ernstige voedselallergie in combinatie met een astma-aanval. Ze hoopt dat voedselallergieën serieuzer worden genomen. "Alleen dan kunnen ernstige ongevallen worden voorkomen."
"Het heeft zeven minuten geduurd. Toen kwam de ambulance en hebben ze hem nog anderhalf uur lang gereanimeerd in het ziekenhuis. Niets mocht baten. We hebben daarna de hele nacht in het ziekenhuis gezeten. Mischa lag aan de beademing, maar hij kwam niet meer bij bewustzijn. Uit een onderzoek bleek later dat hij veel antistoffen voor noten in zijn bloed had."
'Altijd mee bezig'
De zoon van Monique Goemans was vanaf zijn geboorte 'allergisch voor alles waar je maar allergisch voor kunt zijn': soja, melk, tarwe, ei, noten, pollen, en hij had astma. Het hele leven van het gezin stond in het teken van die voedselallergieën. Er was geen moment dat ze er niet mee bezig waren.
"Mischa sliep nooit en had altijd pijn. Een voedselallergie heeft echt veel impact op je leven", zegt Monique. "Even een dagje weg kon niet. Wij kwamen dan altijd thuis met een ziek kind. Hoe erg je ook je best doet, er kan altijd wel wat gebeuren."
Laconiek
Mischa werd ook niet meer uitgenodigd op feestjes, omdat mensen geen risico's wilden nemen. Op school werd hij altijd gepest omdat zijn huid kapot was als gevolg van allergische reacties. "Dat vond hij echt niet leuk."
Monique vond het vooral vervelend dat de omgeving de voedselallergieën van haar zoon niet altijd serieus nam. “Sommige mensen deden er zo laconiek over. Een heleboel mensen denken: ach, een allergie zal vast alleen een beetje jeuk of buikpijn veroorzaken. Het is heel moeilijk om het uit te leggen."
ZIE OOK: 'Roep niet zomaar dat je een allergie hebt'
Soms wist Monique zelf niet eens wat wel en niet kon, 'want dan werd het recept van een bepaald voedingsmiddel weer veranderd'. "Ik heb zelfs in restaurants moeten vertellen dat mijn zoon dood kon gaan als hij bepaalde dingen binnen zou krijgen, om maar aan te geven hoe ernstig het was."
De foto op de cover van de dichtbundel die Monique maakte.
Allergie-vrij ijs
Ondanks zijn voedselallergieën was Mischa een vrolijk kind. "Hij was echt bijzonder. Hij was wijs voor zijn leeftijd en heel creatief." Mischa uitte dat in zijn kleding. Hij hield van mooie dingen. "Als iemand zijn haar had geknipt of iets nieuws aan had, dan was Mischa altijd degene die er wat van zei. Hij was heel attent."
In de zomer van 2012 ging Mischa samen met zijn broertje en zijn vader naar een ijssalon om een ijsje te eten. "We haalden daar wel vaker een ijsje, want daar hadden ze 'allergie-vrij' ijs."
"Ik was er zelf niet bij op dat moment, maar op de fiets naar huis kreeg Micha een allergische reactie. Blijkbaar zat er toch iets van noten in het ijsje. Zijn vader dacht dat het een astma-aanval was."
Die aanvallen had Mischa wel vaker, maar zijn vader had al gauw door dat het ditmaal toch niet alleen een astma-aanval was. "Hij gaf hem toen een adrenaline-injectie om de allergische reactie te verminderen."
'Neem allergie serieus'
Een ijsje met een kruimeltje noten in combinatie met een astma-aanval werd de achtjarige Mischa fataal. Twee jaar geleden schreef Monique een dichtbundel, opgedragen aan haar zoon, met de titel: 'Hoe gewoon bijzonder is'. "Ik heb dat boek geschreven voor mezelf, omdat ik handen en voeten moest geven aan wat er was gebeurd."
Ze vervolgt: "Elk mens komt voor verlies te staan en ik hoop dat ik met mijn gedichten andere mensen kan helpen." Ze wil zo ook het verhaal van haar zoon delen en hoopt dat voedselallergieën serieuzer worden genomen. "Alleen wanneer dat gebeurt, kunnen ernstige ongevallen voorkomen worden."
