Freelance journaliste Franke (42) blogt over de avonturen - en uitdagingen - van haar moderne gezin. Deze week: overal waar Franke met haar kinderen Puk (8) en Olle (5) komt, blijken de regels en protocollen weer anders.
Zo langzamerhand begint het 'normale leven' weer. De aftap is voor de diverse sportclubjes van de kinderen. Van de hockeyclub krijgen we een waslijst aan protocollen mee. Teams mogen elkaar niet tegenkomen bij de hockeyvelden, en dus wordt het complex in drieën gedeeld, met allemaal een eigen ingang.
Gele hesjes
Ouders langs de lijn zijn ten strengste verboden. Hulpouders, voorzien van gele hesjes en handschoenen, begeleiden de kinderen naar het veld. Op hekken mag niet geleund worden. De kantine is gesloten. Materialen aanraken is verboden. Ook ballen mogen niet worden opgeraapt.
Bij de voetbalclub is geen hulpouder te bekennen. Als de moeder van Sam op het hek leunt, fluistert Olle in mijn oor: "Dat mag toch helemaal niet?!" Ik leg uit dat de regels hier minder streng zijn. Dat ik mag blijven kijken. Dolblij rent hij het veld op.
Hordes ouders buiten
Bij zwemles mogen de ouders niet in de buurt komen van het gebouw. De kinderen zet je af voor de deur en worden daar door hun eigen leraar opgehaald. Ouders staan buiten te wachten, gemoedelijk kletsend in de zon.
Bij de blauwe supermarkt in het dorp is alles afgezet met linten en dranghekken en deelt een keurig puberjoch mandjes uit bij de entree. Bij de blauwe supermarkt een paar kilometer verderop is geen hek te bekennen en waan je je juist heerlijk in een pre-coronatijdperk.
Zwembadnoodle
Op school was er anderhalve afstand, keurig in de gaten gehouden door juf met een zwembadnoodle, maar de zwembadnoodle is overboord. Blijkbaar werkte haar creatieve oplossing voor het houden van afstand toch niet helemaal.
In de ene winkel lopen we zó door. Bij de ander worden we streng teruggestuurd voor een spuitje desinfecterende handgel.
Puk plukt bij één winkel een schoenlepel uit een bak. "Wat moet je daarmee?", vraag ik haar verbaasd. "Ma-ham, hoor ik geërgerd naast me, dat staat daar toch: 'Schoenlepel verplicht'. Zo kunnen ze hier tellen hoeveel mensen binnen zijn."
Lollies bij de wc
Op het terrasje waar we op 1 juno neerstrijken, is alles als vanouds. Sterker nog, als oud vanouds, jaren negentig vanouds. Er zit weer een prachtige toiletjuffrouw bij de wc's. Mét lollies en al. Wat een feest!
Ja, die anderhalvemetersamenleving is nog even wennen. Het is af en toe verwarrend, maar als iets wel duidelijk is, is dat iedereen enorm zijn best doet er het beste van te maken. De wereld staat op zoveel plekken in brand op dit moment, dat het collectief verdriet op alle mogelijke manieren bij ons naar binnen sijpelt. Maar op heel klein, huiselijk niveau, blijkt die nieuwe samenleving gelukkig ook heel ouderwets gezellig te kunnen zijn.
Elke week 'Bij ons thuis' volgen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op 'Volgen'.
