Jennifer hoopt nooit meer brand mee te maken: 'Had alles kunnen kwijtraken'

"Oud en nieuw vind ik altijd reuze gezellig. De sfeer, de oliebollen, het aftellen naar twaalf uur en weer vooruitkijken naar een fris, nieuw jaar. Die jaarwisseling drie jaar geleden – de laatste voordat corona uitbrak – nodigden mijn vriend en ik gezellig een paar bevriende stelletjes uit om in ons appartement het nieuwe jaar in te luiden. Het feestje was amper begonnen toen we de eerste sirenes op straat hoorden en alles anders liep dan gepland."

"Het leek ons zo leuk en handig om de jaarwisseling in ons appartement te vieren met een paar vrienden. Dan konden wij gezellig praten en borrelen terwijl ons toen driejarige dochtertje lekker in haar eigen bed kon slapen. We zorgden voor een leuke playlist, haalden genoeg drank in huis en kochten een flinke hoeveelheid oliebollen."

Geen alarmbellen

"De eerste twee gasten waren net binnen, toen ik wat commotie op straat hoorde. Ik woon in het centrum dus het is wel vaker wat onrustig, zeker als er iets wordt gevierd. Er gingen dus geen alarmbellen bij mij af, maar ik keek toch even uit het raam.

Ik zag wat agenten aan de overkant van de straat lopen, ook hoorde ik sirenes. Daarna zag ik nog meer agenten en brandweerlieden komen, allemaal gingen ze naar binnen bij de appartementen aan de overkant. Ik dacht: gelukkig is het niet bij ons. Ik maakte zelfs nog wat grappen naar mijn vrienden, zo van: 'Wat een sensatie aan de overkant, en wij zitten op de eerste rang!' Dat de situatie helemaal niet zo grappig was, bleek pas later."

"Nogmaals keek ik uit het raam, en toen zag ik naast een gewone brandweerwagen nog een speciaal voortuig komen, dat ontwikkeld is om rook uit ruimtes weg te zuigen. Mijn partner wilde even kijken wat er precies aan de hand was en liep naar beneden. Al gauw was hij terug met verontrustend nieuws: we mochten op last van de politie en brandweer niet naar buiten, ook mocht er niemand naar binnen in ons appartementencomplex.

Ik baalde behoorlijk: daar ging ons geplande feestje. Teleurgesteld appte ik de andere gasten af. Een grote wolk van rook hing in het trappenhuis en de straat was afgezet. Ik zocht online naar meer details en las dat er een brand was in de parkeergarage van ons complex, die de bewoners van ons gebouw deelden met de overburen. Blijkbaar had een of andere onverlaat een scooter in de garage in de fik gezet. Die brand sloeg over op een andere scooter die er vlak naast stond, en zo breidde de brand zich steeds verder uit."

Alsnog een gezellige avond

"Echt bang was ik niet, omdat er al zo veel politie en brandweer was die de brand snel onder controle hadden en een evacuatie blijkbaar niet nodig achtten. Bovendien was de garage heel groot, waarschijnlijk was die brand ver weg ontstaan, zo suste ik mezelf. We pakten een spelletje uit de kast en maakte er alsnog een gezellig avond van. Wel rustiger dan verwacht, bovendien hadden we veel minder gasten waardoor er heel wat eten en drank overbleef."

"Om twaalf uur wensten we elkaar een gelukkig nieuwjaar, maar even op straat proosten met buren zat er natuurlijk niet in. Rond twee mochten we weer naar buiten en konden onze vrienden naar huis. Pas de volgende ochtend kreeg ik meer details over de brand. Toen pas bleek dat de brand onder ons appartement was ontstaan. Onze auto had een paar meter van de scooters gestaan en was de volgende die in brand was gevlogen, als de brandweer er niet zo snel bij was geweest.

Om nog maar te zwijgen over wat er had kunnen gebeuren als de vlammen toch naar de woningen erboven – en dus ook ons appartement – waren overgeslagen. Dat besef was wel even slikken. Ons kind, ons huis, onze spullen; we hadden alles kunnen kwijtraken die nacht. Dat ons feestje in het water was gelopen, was ineens totaal onbelangrijk, net als al het overgebleven eten en drinken. We namen alles mee naar de nieuwjaarsborrel van mijn oom en maakten de rest van de familie er dus blij mee."

"Ik wil niet altijd bij gevaar stilstaan, maar door die jaarwisseling realiseerde ik me nogmaals dat het leven kostbaar is en dat het zomaar voorbij kan zijn. Het zijn waarschijnlijk baldadige jongeren geweest die even een fikkie wilden stoken, maar dat kan desastreuze gevolgen hebben.

Dat blijkt wel uit de brand die drie jaar geleden is ontstaan in een trappenhuis van een flat in Arnhem, waarbij een vader en zijn zoontje om het leven kwamen. Die vlammenzee ontstond doordat jongeren in de hal met vuurwerk een bankstel in brand hadden gezet. Brand is niet grappig of iets om mee te spelen, het is een killer."

Nog geen plannen voor de jaarwisseling

"Echt angstig ben ik hierdoor niet geworden, maar ik besef wel dat we geluk hebben gehad. Voor deze jaarwisseling hebben we nog geen plannen gemaakt. Corona heeft veel dingen veranderd, met sommige vrienden – onder wie mensen die ik die avond had uitgenodigd – heb ik sindsdien het contact verloren.

Wat we ook gaan doen met oudjaar, zo’n brand hoop ik in elk geval nooit meer mee te maken. Ik schaam me ervoor dat ik er lacherig over deed toen ik er nog vanuit ging dat het er iets bij de overburen aan de hand was. Hierdoor heb ik geleerd om nooit meer te denken dat zoiets mij toch niet kan gebeuren. Dat denkt iedereen, tot het jezelf overkomt."