Sonja weet soms niet meer wat ze aan moet met haar tweejarige dochter. Die heeft vaak last van driftbuien, ook in het openbaar - dit tot schaamte van haar moeder.
Hoewel haar dochter een gemakkelijke baby was, zit Sonja nu geregeld met haar handen in het haar: "De peuterpuberteit slaat hevig toe bij Noor. Om niets wordt ze intens boos of verdrietig. Thuis kan ik die woedeaanvallen nog wel redelijk handelen, al komt het de sfeer niet ten goede. Maar ze doet dit ook in de supermarkt. Dan schreeuwt Noor als een bezetene als ze niet haar zin krijgt. Vaak werpt ze zich op de grond en soms houdt ze zelfs haar adem in. Ik schaam me dan dood en weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken. Help!"
Een herkenbare vraag voor orthopedagoog Loes Waanders die over deze probleemstelling zelfs een webinar maakte omdat zoveel ouders hier tegenaan lopen. Er zijn hier twee lastige uitdagingen volgens Waanders: Hoe blijf je zelf relaxed door de meningen van anderen zoveel mogelijk los te laten, en hoe kom je weer in een positieve verbinding met je kind? "Als ouder voel je je snel opgelaten: wat denkt een ander wel niet? Straks vinden ze dat ik mijn kind niet in de hand heb. Maar juist deze gedachtes verergeren vaak de situatie. Ze leiden bij jou namelijk tot nog meer stress, waardoor ook jouw gedrag vaak onbewust wordt beïnvloed. En hoe opgefokter jij wordt, hoe heftiger jouw kind reageert."
"Verander zo’n strenge gedachte - 'ik ben een slechte moeder want heb mijn kind niet onder controle' - naar een minder kritische en meer realistische gedachte. Namelijk dat dit een uitdagende situatie is, en dat ook andere ouders dit lastig vinden. Met zo’n gedachte geef je veel meer erkenning aan jezelf, waardoor de stress daalt en je rustiger op jouw kindje kunt reageren."
'Je peuter doet dit niet om jou dwars te zitten'
Waanders waarschuwt ook voor fysiek ingrijpen: "Je kind vastpakken heeft vaak een averechts effect. Onthoud dat jouw peuter dit niet doet om jou dwars te zitten. Ze heeft nog onvoldoende grip op haar emoties en heeft jou nodig om die te reguleren. Benoem wat er gebeurt zodra je merkt dat de driftbui afneemt: 'Ik zie dat je heel boos bent omdat…' Hiermee help je haar om woorden te geven aan wat ze voelt. Benoem dan wat ze graag wil: 'Jij wilt graag kaas proeven, ik snap dat dat heel jammer is dat het bakje kaas op is'. Verzin dan iets nieuws, bijvoorbeeld samen zoeken naar de toetjes of de liga’s."
Volgens de orthopedagoog is het belangrijk om altijd erkenning te geven voor dat wat je kind lastig vindt: "Dit haalt vaak veel druk van de ketel. En als het telkens dezelfde momenten zijn waarop je peuter boos wordt, kijk dan of je die voor kunt zijn. Door je kind af te leiden of een taak te geven, zoals boodschappen zoeken."
Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Opvoedkwestie-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.
