Terwijl zijn vrienden les gingen geven of de corporate ladder bestegen, koos Tim Hogenbosch (33) voor een heel ander carrièrepad: hij werd boswachter. "Ik hoef niet steeds hogerop. Ik ben tevreden met wat ik heb."
Als 10-jarig jochie wist Tim het stiekem al. Samen met zijn beste vriend greep hij elke gelegenheid aan om het bos te verkennen. Met een verrekijker werden alle vogels goed bestudeerd en opgeschreven. "Maar ja, toen werd ik puber en was het natuurlijk niet 'cool' meer om te zeggen dat je boswachter wil worden", vertelt hij terwijl hij door zijn 'kantoortuin' loopt.
Het is rustig in het bos bij Lage Vuursche, in de buurt van Utrecht. Een enkele voetganger, een groepje fietsers. Af en toe ben je er helemaal alleen. 'Lekker rustig' vindt hij dat. "De herfst is echt mijn favoriete seizoen. Dan is er zoveel moois te zien. Als ik hier met een groepje kinderen ben, hoef je ook maar drie woorden te zeggen en ze gaan in de weer met alles wat ze vinden."
Boswachter Tim
Vijf jaar geleden zag Hogenbosch' leven er nog heel anders uit. Na een sportopleiding te hebben afgerond, was hij bij een uitzendbureau gaan werken. Twee jaar lang verdiende hij prima, maar was hij hartstikke ongelukkig. "Ik zie het echt als twee verloren jaren." Hij gooide het roer om, nam ontslag en kwam via via in contact met Staatsbosbeheer. Die bood de mogelijkheid aan om een interne opleiding te volgen. En twee jaar geleden mocht hij zich dan echt 'Boswachter Tim' noemen.
Het clichébeeld van het beroep, een man die de hele dag door het bos banjert, hout hakt en mensen streng toespreekt, is overigens een fabeltje. Staatsbosbeheer kent drie typen boswachters: ecologie (een soort Freek Vonks, weten alles van beestjes en plantjes), natuurbeheer en, zoals Hoogenbosch, publiek. Hij verzorgt excursies, onderhoudt contacten met de gemeente en…zit op twitter.
Zit je in een dipje, dan zou dit eventueel kunnen helpen-- pic.twitter.com/GXr9TQLsMb
— Boswachter Tim (@BoswachterTim) August 14, 2015
Kantoor vs. Natuur
In welke boswachtercategorie je ook valt, je zit nog steeds een flink deel van de week op kantoor, bent aan het vergaderen en hebt een veel te volle inbox, net als ieder ander. "Ik ben ongeveer 40 procent van de tijd echt in de natuur. Voor de rest ben je ook een beetje ambtenaar en manager. Maar goed, bij hoeveel banen ben je zoveel in het bos? Ik ben echt verwend."
In het bos wonen, zoals boswachters vroeger deden, zat er helaas niet meer in. Door de grote bezuinigingsslag bij Staatsbosbeheer zit de organisatie minder ruim in de centen en moet het veel meer dan voorheen de eigen broek hooghouden. In dat kader zijn het aantal regiokantoren flink verminderd, worden huizen in de bossen (die eerder bewoond werden door boswachters) verhuurd aan vakantiegangers en zijn er behoorlijk wat banen geschrapt. Maar af en toe is hij er toch: de vacature 'Boswachter'. Deze bijvoorbeeld, op Terschelling, ging in mei nog viral. De functie klonk voor menigeen als een 'droombaan'.
Even geen nieuws-app
En zo ziet Boswachter Tim het ook. Hij kijkt uit over een meertje. Niemand in de buurt. Is het nooit eenzaam? "Nee. Ik geniet zowel van de tijd met collega's als van deze rustige en zorgeloze momenten alleen. Ergens was het zo fijn om kind te zijn. Je had nog geen idee van de problemen en complexiteit van de wereld. Je maakte je nergens druk om. Ja wanneer je weer ging eten misschien. Nu kijk je op je nieuws-app en zie je Brexit, Trump, Turkije. Als ik in het bos ben, kan ik al die dingen weer even vergeten. Dan kan ik weer even dat zorgeloze kind zijn."
Anders dan veel vrienden en zijn vriendin – die jurist is – heeft hij geen carrièreladder om op te klimmen. "Er is niet echt een hogere functie hierna. Iets meer salaris misschien, maar dat is nog steeds niet heel veel. Maar dat vind ik niet erg. Ik hoef niet steeds hogerop. En we konden natuurlijk geen groot huis in Nijmegen kopen, maar hebben nu een mooi huis in Bemmel. Ik ben tevreden met wat ik heb."
Hij kijkt dan weer wel uit naar de volgende stap in zijn privéleven: een kindje, dat over ongeveer twee maanden ter wereld gaat komen. Hogenbosch droomt nu al over de bosavonturen die er komen gaan. "Kinderen zitten tegenwoordig zoveel achter die iPad. Als ik denk aan mijn jeugd heb ik vooral fijne herinneringen aan de avonturen buiten. Dat wil ik mijn kind ook meegeven."
