Je hoort wel eens verhalen over mensen die van de ene bijzondere baan naar die andere unieke baan switchen. Dat klinkt allemaal heel spannend, maar voor de meeste Nederlanders zijn dat soort carrièreswitches mijlenver weg. Toch kan het veranderen van een doodnormale baan ook voor de nodige verandering in je leven zorgen. De switch van militair naar conducteur bijvoorbeeld.
Jarenlang zocht de NS met de bekende leus 'Opeens heb je het' naar nieuwe conducteurs. Na lang wikken en wegen maakte Mark Snijder (31) uit het Groningse Bedum die overstap. "De grootste voordelen: ik ben meer onder de mensen en mijn leven is een stuk stabieler."
'Het is best vergelijkbaar'
Snijder begon bij Defensie als chauffeur bij de constructiegenie. Dat is de afdeling die onder meer bruggen, vliegvelden, uitkijkposten en militaire kampen bouwt. "De bouwvakkers van Defensie zeg maar." Hij is nooit uitgezonden naar het buitenland, maar moest wel vaak mee met oefeningen. In het laatste jaar was hij bij de constructiegenie korporaal van de administratie.
Van militaire vrachtwagens naar Sprinter en dubbeldeks Intercity. "Het is best vergelijkbaar", vindt Snijder. Bij allebei de banen moet er in oplossingen worden gedacht, omdat er zich altijd onverwachte situaties voordoen.
Op zoek naar werk
De kennis en ervaring van Defensie gebruikt hij nu in dat soort situaties in de trein. "Als er onderweg wat gebeurt, een storing bijvoorbeeld, dan kan ik dat goed oplossen. Ik weet hoe ik de rust kan bewaren. Ook als er een agressief persoon is. Ik heb wel geleerd om daar makkelijk mee om te gaan."
De keuze om hoofdconducteur te worden was niet helemaal vrijwillig. Zijn baan bij Defensie zou worden opgeheven. Zijn oude werkgever had hem benaderd of een baan op de trein niets voor hem zou zijn. De NS was - en is nu nog - op zoek naar nieuwe conducteurs.
Simpel kaartjes knippen?
Erg enthousiast was Snijder in eerste instantie niet, door het stereotype beeld. Hij reisde vaak met de trein en had er ook al eens met een conducteur over gesproken. Maar echt een goed beeld had hij er nog niet bij. Hij was bang dat het te veel alleen maar simpel kaartjes knippen zou worden. Iets waar zijn oud-collega’s bij Defensie wel grappen over maakten na zijn overstap.
Toch besloot hij zich in het werk van conducteur te verdiepen. "Ik zat in de trein naar Groningen en werd wel getriggerd. Ik ben op het perron eens gaan vragen wat zo'n conducteur nou overdag doet. Ik dacht: ik ga het toch eens proberen."
'Ik ben nu meer een mensenmens'
Om conducteur te worden moest Snijder een opleiding van een half jaar volgen. Ook moest hij de keuring doorstaan. Daar werd hij gecontroleerd op zowel kennis, reactievermogen en zijn medische gesteldheid. "Ik vond de test van de NS in de buurt komen van die van Defensie."
"Mensen om me heen zeiden dat ze de nieuwe baan wel iets voor me vonden." En dat blijkt ook zo. Als militair was alles straks geregeld. Nu vindt hij het veel losser en gezelliger. Hij kan veel meer omgaan met mensen. "Nu ben ik gastheer. Ik vind werken met mensen gewoon mooi. Door treinen lopen, met mensen praten. Ik ben nu meer een mensenmens."
Mensen luchten hun hart bij de conducteur
Als conducteur krijgt hij de vreugde en het leed van alle mensen uit de samenleving te horen. Vaak zijn dat leuke verhalen van mensen die een dagje zijn weggeweest. Maar er stond laatst ook een vrouw huilend bij hem, te vertellen dat ze haar zoon was verloren. "Mensen luchten hun hart."
Ook daar zit volgens hem een overeenkomst met werken bij Defensie. "Als militair luister je ook naar elkaar. Je zit soms 24 uur per dag samen. Dan lucht je ook je hart bij elkaar."
Op tijd thuis voor het eten
Een ander voordeel van zijn huidige baan is regelmaat. Was hij als militair soms dagen van huis. Nu weet hij, als zijn trein geen vertraging heeft, hoe laat hij thuis is. Zodat hij 's avonds samen met zijn vriendin kan eten. "Vroeger was het maar de vraag hoe laat ik terug was van de kazerne."
"Ik heb een mooie tijd bij Defensie gehad. Heb er veel geleerd. Maar hier ben ik meer op mijn plek", concludeert Snijder.
