Het werk als woordvoerder was leuk en de collega's van de 48-jarige Huub Veeneman fijn. Toch besloot hij in het holst van de nacht, midden op zee voor de kust van België, om zijn baan op te zeggen en kapitein te worden. "Ik heb er wat slapeloze nachten over gehad, maar hier ga ik oud in worden. Dat weet ik zeker."
Alsof het zo moest zijn stond er een prachtig zeilschip, gemaakt om de wereldzeeën over te varen, te koop. Voor Veeneman was het een van de mooiste schepen die hij ooit had gezien. 23 meter lang, een tweemaster, compleet van staal. Er konden zestien mensen op slapen.
Het kostte exact het bedrag dat hij van zijn ouders had geërfd. "Ik dacht, ik ga dit schip een nieuwe bestemming geven. Ik stap erin. Ik ga als kapitein zeiltochten organiseren op dit schip."
Fan van de politie
Niet dat het een impuls was. Zeker niet. Het idee om iets anders te gaan doen dan het woordvoerderschap sluimerde al langer door zijn hoofd. Hij werkte acht jaar als woordvoerder bij de politie, daarna nog vijf jaar als woordvoerder bij ProRail.
Hij was dol op die tijd. Als kleine jongen is hij al fan van de politie. "Ik heb nog foto's dat ik in mijn jeugd het verkeer sta te regelen, of dat ik met mijn eigen camera bij een stoplicht stond om auto's te flitsen. Dat vond ik fantastisch."
De 23-meter lange zeilboot Fantastiko van Huub Veeneman. (Eigen foto)
Maar hij zag ook mensen om zich heen die voor zichzelf begonnen, ondernemers die geen opdracht kregen van anderen maar deden wat ze zelf wilden doen. Kon hij niet meer uit zichzelf halen?
De knoop doorhakken bleek moeilijk. Een nieuw carrière aangaan bracht onzekerheid met zich mee. Misschien was het wel niet zo leuk als hij dacht? En met zijn baan was toch niets mis? "Ik had het lef nog niet om die stap te zetten."
Tot dan ene moment, op zijn eigen zeilboot. Regelmatig voer hij op de boot van 13 meter lang met vrienden naar Engeland en België. Op een avond toen iedereen lag te slapen stond hij achter het stuur. "Met een beetje golfslag tuften we door het water. Het was heerlijk weer. En ik dacht: dit is wat ik wil doen. Mensen zijn een beetje bang voor de zee, ik wil ze laten zien hoe mooi het is."
Langere zeiltochten
De eerdere zorgen bleken niet nodig. Hij kocht het 23-meter lange zeilschip, en ging intussen naar de zeevaartschool in Enkhuizen. Want als hij kapitein wilde worden, dan moest hij daarvoor ook de juiste papieren hebben. "Stel je zit op zee en de motor stopt ermee. Hoe pak je dat aan? Een halfjaar lang leerde ik alles over varen op zee." Zijn nieuwe schip doopt hij de Fantastiko. "Dat is hoe het is om te varen op zee."
(Eigen foto)
De Fantastiko kreeg direct al veel bezoekers. Het schip is voor een nachtje te huren via Airbnb, maar het bijzonderst vindt Veeneman de langere zeiltochten. Dan verdwijnt de zeeziekte, komen zeevaarders in het ritme van slapen, koffiedrinken, naar buiten kijken, eten, en weer slapen. Er is geen Facebook meer, geen televisie. "Dan komen opeens nieuwe gedachten in je op, en gaan mensen met elkaar praten. Soms komen mensen na een week varen herboren terug."
Kanaaleilanden
Het kortste tochtje is een borreltocht op de Maas. Langere tochten gaan naar de Waddeneilanden, maar ook naar Noorwegen, Londen of de Kanaaleilanden.
Sinds kort is het schip ook te huren voor een asverstrooiingen. "Dat is heel iets anders. Maar ik liep met tranen in mijn ogen rond. Wat mooi dat ik een familie zo'n bijzondere dag op het water kan geven. Ik had nooit verwacht dat deze dingen allemaal zouden gebeuren."
Volgend jaar gaat hij ook duikreizen organiseren op de Oosterschelde, samen met een duikschool. Weer iets nieuws, een plan dat bij toeval ontstond toen hij een duikpak ging huren om een stuk touw uit de schroef van zijn schip te halen. "Als je iets nieuws begint, gaan er steeds weer deuren open."
Liefde voor water
Veeneman is nu twee jaar kapitein op zijn eigen schip. Zijn liefde voor het water gaat diep. Zo diep, dat hij pas geleden zijn huis heeft verkocht en heeft ingeruild voor een oud visserschip dat ligt in het centrum van Rotterdam.
Het water, het leven op een schip, het geeft hem rust. "Altijd dacht ik: ik moet door naar het volgende. Nu denk ik: dit is het. Hier ga ik oud in worden. Dit wil ik blijven doen."
