In maart vertrok hij met zijn elektrische auto naar Australië, en nu is Wiebe Wakker van Plug Me In zo'n beetje halverwege: in Iran. Hij is zonder portemonnee onderweg en vraagt mensen om hem te steunen met een slaapplek, eten en een stopcontact. Hoe gaat dat hem af?
Wiebe reist naar Australië om te laten zien hoe duurzaamheid toegepast kan worden in het dagelijks leven. "Ik vond duurzaamheid altijd maar een suf woord", zegt hij. "Maar toen ik dit avontuur aanging en er meer over las kwam ik erachter hoeveel coole dingen je ermee kunt doen. Dat wil ik mensen laten zien."
"En eigenlijk gaat het wel goed", zegt hij. "Het idee van mijn reis is dat ik helemaal afhankelijk ben van mensen. Gebaseerd op de mensen die mij willen helpen, bepaal ik ook mijn route. Dus ik ga niet in een rechte lijn naar Australië, maar langs alle slaapplekken en stopcontacten die ik aangeboden krijg."
In de auto slapen
In Europa ging dat makkelijk: hij had nog relatief veel contacten in het buitenland en kreeg zo veel aanbiedingen binnen. "Maar nu, in Azië, wordt dat wel steeds dunner. Soms klop ik daarom bij mensen aan, of vraag ik bij een hotel of ik er gratis mag slapen. Eigenlijk heb ik iedere avond wel een bed, ik slaap maar af en toe in mijn auto."
"Wat helpt, is dat mensen heel nieuwsgierig zijn naar mijn auto. Hier in Iran wordt nog nauwelijks elektrisch gereden, dus mensen kijken wel vreemd op als mijn felblauwe auto heel stil een benzinestation binnenrijdt. Dan komen ze kijken, en soms bieden ze me dan ook een slaapplek aan."
Kabel van 40 meter
Hoewel elektrisch rijden dus nog lang niet overal normaal is, maakt dat de reis niet moeilijker voor hem. "Er is eigenlijk overal wel elektriciteit, dus ik kan overal mijn auto opladen. Ik heb een kabel van 40 meter bij me, soms hangt die van een appartementje vijf hoog naar beneden."
Wiebe in Oekraïne.
"Eén keer was het echt spannend. Vorige week reed ik in Turkije door een sneeuwstorm. Normaal kan ik op een accu ongeveer 200 kilometer rijden, maar nu moest ik in de kou bergop en kon ik maar 100 kilometer rijden, want als het koud is houdt een batterij minder energie vast."
"Dus toen ik nog maar 17 procent over had, stond ik bovenop een berg, zonder een stopcontact in de buurt. Na een eindje rijden kwam ik bij een tunnel in aanbouw terecht. De bouwvakkers hadden stroomkabels, en gelukkig mocht ik bij hen opladen. Ik kreeg ook nog koffie van ze en mocht bij de verwarming zitten, mensen zijn hier heel aardig."
Nog acht maanden
Terwijl Wiebe onderweg is, wil hij een documentaire maken over de duurzame initiatieven die hij tegenkomt. "In Europa waren dat er heel veel", zegt hij. "Maar je merkt dat mensen in Azië toch wat minder met het thema bezig zijn. Ze scheiden bijvoorbeeld nog nauwelijks afval."
Wiebe schat dat hij nog zo'n acht of negen maanden nodig heeft tot zijn eindbestemming: Sydney. "Maar ik zit erover na te denken om dan via Amerika terug te rijden. Ik vind het echt leuk, en ik kan dit maar één keer in mijn leven doen."
Meer van Toekomstmakers: