Nooit meer achter een bureau zitten en geen haantjesgedrag meer van collega's. Friso Caspers, advocaat bij een rechtsbijstandverzekeraar, werd doodongelukkig van zijn werk. Hij besloot zijn droom te volgen en een eigen klusbedrijf op te zetten. "Ik keek YouTube-tutorials om mezelf alles te leren."
Tien jaar werkte Caspers als advocaat algemeen recht bij verschillende advocatenkantoren, de laatste drie jaar bij een rechtsbijstandverzekeraar. Daar was hij verantwoordelijk voor het behandelen van dossiers; niet het werk wat hij écht wilde doen.
"Bij mijn sollicitatie gaf ik al aan dat ik graag de stap naar een managementfunctie wilde maken. Maar toen sloeg de crisis toe en werd er niet meer geschoven met functies. Iedereen bleef op zijn plek zitten, de werkdruk nam toe en we moesten dossiers één voor één wegrammen."
Het werd al snel massawerk. "Als ik om me heen keek, vroeg ik me af: wie zit hier nou echt gelukkig te werken? Er werd vaak gezucht op de werkvloer, en natuurlijk waren er wel collega’s die het vak heel interessant vonden, maar ik kon mijn geluk daar niet meer vinden."
Altijd de eikel
Caspers raakte steeds meer gefrustreerd door zijn werk. "Ik kreeg dagelijks mensen aan de telefoon die dik in de problemen zaten. Het was aan mij om het op te lossen, maar vaak hoefde ik niet eens juridisch advies geven. Ik moest vooral logistiek werk verrichten: ik stuurde deurwaarders op pad, handelde dossiers af en stuurde processtukken op. Bovendien waren mensen nooit blij met wat ik voor ze deed, ze zaten zo diep in de problemen dat ik altijd maar de eikel bleef."
Het besluit van Caspers om een carrièreswitch te maken, was vrij snel gemaakt nadat hij samen met zijn vrouw en zwager een brainstormsessie hield. Maar wat zou hij dan wel gaan doen? "Om een stap te maken naar een andere rechtsbijstandsverzekeraar leek me onlogisch, want dan zou ik weer tegen hetzelfde aanlopen."
Beslissing gaf positieve energie
Het probleem voor Caspers was dat hij een heel duidelijk specialisme had opgebouwd in tien jaar en een overstap naar een andere beroepsgroep was daarom niet makkelijk te maken. Zijn zwager kwam met een idee: "Hij zei plotseling: 'Friso, waarom begin je niet je eigen klusbedrijf?'"
Dat kwam niet uit de lucht vallen, want Caspers vond het van jongs af aan al leuk om allerlei klusjes te doen. "Mijn interesse ligt er, ik ben er handig in en de gedachte alleen al gaf mij veel positieve energie."
Zonder netwerk
Toen hij eenmaal de beslissing had gemaakt, stond er binnen twee weken een busje voor de deur met de tekst 'Klusbedrijf Caspers'. "Het was menens. Ik begon helemaal opnieuw op mijn veertigste, zonder enig netwerk in de branche. Redelijk radicaal dus."
Klanten had hij zo gevonden. "Het ging eigenlijk best snel. Een ex-collega van mijn vrouw kwam langs op kraamvisite en zij kende nog iemand die op zoek was naar een klusjesman."
Tutorials
Die eerste klus bleek meteen een flinke. Waar Caspers in eerste instantie dacht dat hij wat schilderijtjes moest ophangen, bleek het meteen te gaan om het plaatsen van een dakraam. "Ik had geen opleiding bouwkunde gedaan of iets dergelijks, dus heb mezelf alles moeten leren. Op YouTube zocht ik naar 'hoe plaats ik een dakraam' en dan poppen er allemaal tutorialvideo’s op. Dus met zelfstudie kwam ik er beetje bij beetje wel."
Inmiddels is er bijna geen klus waar Caspers nee tegen zegt: van stopcontacten plaatsen tot lekkende kraantjes repareren. Vooralsnog doet hij alles zelf. "Ik ben bang dat als ik straks iemand aanneem, niet meer met een hamer in mijn hand sta, maar werkgever word. En ja, dan zit je weer op kantoor."
Opvallende klusjesman
Hij valt wel op in het vak, zegt hij lachend. "De mensen bij wie ik thuiskom blijven mijn verhaal geestig vinden. De meeste mensen vinden het heel prettig dat ik fatsoenlijk Nederlands praat en een goede factuur kan maken, dus krijg ik al snel de huissleutels in mijn hand gesmeten."
Het grote verschil met Caspers' vorige baan en zijn huidige is dat hij nu op zichzelf is aangewezen. Hij heeft geen collega’s waar hij mee kan sparren, maar dat vindt Caspers niet erg. "Ik heb genoeg aanspraak om mij heen. Maar goed, een kerstborrel in mijn eentje is natuurlijk wel een beetje saai."
Het belangrijkste: hij gaat iedere dag weer fluitend naar zijn werk. "Dit geeft zoveel voldoening. Ik zal er niet gierend rijk van worden, maar heb tenminste plezier in wat ik doe."
