Als één van de negen kinderen van Ruinerwold beleefde Edino van Dorsten, nu 29 jaar, een jeugd bestaande uit fysiek en mentaal geweld. Ondanks de verschrikkelijke gebeurtenissen hield hij van zijn vader. Toch wil Edino hem niet meer zien, vertelt hij in gesprek met 'LINDA.'.
"Hij heeft laten zien dat hij niet meer gaat veranderen"
Als Edino, zijn broers of zussen iets deden wat hun vader niet zinde, kregen ze straf. Voor Edino betekende dat soms een week lang in het schapenhok opgesloten worden. Daar had hij niet meer dan een bankje en een tafel. Vlak voor zijn achttiende verjaardag zag Edino geen andere uitweg dan het huis en het gezin ontvluchten. Contact met zijn vader heeft Edino nu, jaren later, niet meer. "Daar heb ik geen behoefte aan. Hij heeft laten zien dat hij niet meer gaat veranderen. Die hoop had ik in het begin nog wel."
Het opnemen van de documentaire De Kinderen van Ruinerwold, bekroond met de Gouden Televizier-Ring, riep een hoop emoties op. "Het hele proces heeft ons wel tien jaar van ons leven gekost", vertelt Edino. En daarna lachend: "Zo ben ik in die tijd letterlijk mijn haar verloren. Serieus, mijn haargrens trok zich steeds verder terug. Ik kijk op die anderhalf jaar terug als een fijne, maar zware vorm van therapie. Uiteindelijk hebben we het kunnen verwerken door erover te praten. Maar omdat we dat zoveel jaren niet hadden gedaan, was het ingrijpend om dat ineens wel te moeten doen."
Dat hij zijn twee kinderen een ander, beter leven kan geven, is iets waar Edino erg dankbaar voor is. Hij ziet het als een 'soort positieve karma' na de jeugd die hij heeft meegemaakt:
Edino van Dorsten geniet van vaderschap: 'Soort positieve karma'
De nieuwste LINDA. ligt vanaf vandaag in de winkel.
