Ga naar de inhoud
Perzische tapijten

Tapijtenhandelaar stopt na decennia met handgeschreven advertenties

Jaap Vos stopt met zijn zaak, en dus ook met zijn handgeschreven advertenties

De handgeschreven advertenties van Jaap Vos: als je weleens een krant openslaat zou het goed kunnen dat je ze kent. Maar de 82-jarige eigenaar van tapijtgroothandel De Perzenkoning in Hendrik-Ido-Ambacht stopt ermee. En dus moeten we afscheid nemen van zijn kunstwerken in de kranten. "Reclamebureaus vinden het maar gepruts."

Jaap Vos heeft er een traditie van gemaakt: op zondag schrijft hij een advertentie voor de krant. Zijn eerste creatie verscheen aan het begin van de jaren negentig in een huis-aan-huisblad. "Ik stuurde die advertentie op en de bedoeling was dat ze het zouden uittypen en netjes zouden maken, maar ze hebben het er letterlijk zo ingezet", vertelt hij aan Editie NL. "Het was dus een foutje."

Maar dat foutje pakte goed uit. "Ineens had ik het heel druk. Ik dacht: wow, dit werkt. Dus ben ik het blijven doen. Het valt op."

Deze
Lees ook:
Deze 78-jarige zit achter de handgeschreven advertenties voor tapijten

Vos heeft in totaal veertien tapijtenwinkels gehad en bezit nu een groothandel. Inmiddels adverteert hij niet meer in huis-aan-huisbladen, maar in landelijke kranten. "Ik doe alleen nog maar de grote, betaalde kranten, op zaterdag. Die worden het best gelezen."

Het schrijven van de advertenties kost hem weinig moeite meer. "Ik heb het zo vaak gedaan, dat is zo gepiept." Tenzij hij een fout maakt. "Dan moet het helemaal opnieuw." 

De advertenties trekken veel aandacht, merkt hij. Maar niet iedereen is fan. "Ik heb al meerdere keren bericht gehad van reclamebureaus die aanbieden om eens een mooie advertentie voor me te maken. Ze vinden het maar gepruts wat ik doe. Zelf kunnen ze het beter, zeggen ze. Maar daar ga ik niet op in."

Vos is inmiddels 82 jaar en vindt het mooi geweest. Maar eerst heeft hij nog 4200 handgeknoopte Perzische en oosterse tapijten te verkopen. "Ik ben alleen op zaterdag open en verkoop er zo'n twintig per week, dus zo hard gaat het niet", vertelt hij. Iedereen is welkom om langs te komen. "Voorheen verkocht ik aan winkels, maar nu ook aan particulieren."

Wanneer zijn laatste dag zal zijn, weet hij niet. "Als ik stop betekent het dat de zaak leeg is, óf dat ik dood ben."

Bron: Editie NL