Het minst gewaardeerde station. Die titel behoort nu toe aan het Noord-Brabantse station Lage Zwaluwe. Met een 5,2 scoort het station als enige in Nederland een onvoldoende. Waarom vinden mensen het er zo vervelend?
Voor de rangorde werd een onderzoek uitgevoerd in opdracht van ProRail en de NS. Het Zuid-Limburgse station Klimmen-Ransdaal viel het meest in de smaak en kwam als winnaar uit de bus met een stevige 8,3. De heuvelachtige omgeving, het mooie station en een fijne eettent zorgen onder andere voor het cijfer.
Verveling
Wat maakt dan dat Lage Zwaluwe juist zo slecht scoort? Het zou onder meer komen doordat het station erg tochtig is, maar ook omdat het er ontzettend saai is. Je hebt er geen leuk winkeltje, en er is zelfs geen gelegenheid om even een bak koffie te halen. "Wachten vinden we sowieso al niet fijn, en als er niks te doen is vervelen we ons", vertelt omgevingspsycholoog Fiona de Vos aan EditieNL.
Onveilig gevoel
Dat er veel wind is en het gebrek aan voorzieningen kunnen zorgen voor een onveilig gevoel. "Dat speelt misschien nog wel meer mee dan verveling."
Een gebrek aan bedrijvigheid en dingen in de buurt kan inderdaad voor een onveilig gevoel zorgen, denkt Susanne Colenberg, die ook omgevingspsycholoog is. Volgens haar heeft het station daarom wat beschutting nodig, maar ook afleiding. "Het zou goed zijn als er iets was om naar te kijken. Iets om je over te verbazen, of iets grappigs."
Ook plantenbakken zijn een goed idee, vindt Colenberg. "Je hebt die tegenwoordig op veel perrons. Er bloeit steeds wat anders in. Dat maakt het ook aantrekkelijker, net als zitjes en een beetje kleur." Een mooi uitzicht, de aanwezigheid van andere mensen en wat levendigheid kan al wonderen doen voor het veiligheidsgevoel. "En geen kale, steenachtige boel."
Positief denken
Maar ja, planten en kleur heb je nu eenmaal niet bij station Lage Zwaluwe. Architectuurjournalist Martjan Kuit adviseert daarom om te kijken of je toch ergens charme in kunt vinden. "Ik vind het leuk om te kijken naar alles wat mensen lelijk vinden, en te bedenken: zit er toch nog iets moois in?"
Kuit gaat verder: "Er is toch iemand die heeft bedacht om iets daar neer te zetten." Daarom probeert hij van alle gebouwen te genieten. "Dat gaat op sommige plekken alleen wel wat makkelijker dan op andere."
