Servies kan van allerlei materialen gemaakt worden. Keramiek bijvoorbeeld. Maar dat vond Lotte Hendriks uit Maasbree iets te simpel. De 25-jarige maakt servies van duivenpoep. En dat is volgens haar totaal niet vies.
Het idee schoot Lotte te binnen na het zien van een reportage bij de lokale omroep. Hierin zag ze hoe er in het plaatsje Horst een kerk geterroriseerd werd door duiven. Als oplossing besloot de kerk om een slechtvalk in te schakelen. Dit idee viel niet goed bij de lokale postduivenhouders, die vreesden dat hun duiven zouden eindigen als valkenvoer.
Verbroederen
Lotte werd meteen gepakt door het verhaal. "Het leek wel een soort tragische komedie", vertelt ze aan EditieNL. "Ik ben onderzoek gaan doen en heb beide partijen gesproken. Snel kwam ik erachter dat ze beiden hetzelfde wilden: dat het weer goed zou komen." Lotte wilde de twee partijen laten verbroederen. En hoe doe je dat? "Met koffie en vlaai, want dat is typisch Limburgs. Die dag ontstond het idee voor het servies."
Voor haar servies gebruikt Lotte gietaardewerk. De duivenpoep dient voor het glazuur. "Eerst verbrand ik de poep op 1050 graden Celsius zodat alle bacteriën eruit gaan. Daarna mix ik de as met een beetje aangemaakt glazuur." In de poep zitten verschillende mineralen en zouten die het servies de opmerkelijke spikkels geven. "Het is helemaal veilig om van te eten. De poep ruik je niet en proef je ook niet."
Kokhalzen
Werken met de poep is erg uitdagend. "Voordat het as is, is het heel vies. Ik heb echt kokhalzend achter mijn werktafel gezeten. Toen dacht ik: waarom ben ik hieraan begonnen?" Lotte heeft de vogelpoep laten testen bij een dierenarts. "We wilden bijvoorbeeld zien of er geen salmonella in zat. Maar het bleek honderd procent veilig. Ik werk uiteraard ook met handschoenen en een mondkapje op."
De reacties die Lotte krijgt op haar werk zijn erg wisselend. "Iedereen is in het begin erg onder de indruk, maar wanneer ik vertel dat het vogelpoep is, zijn mensen vaak wel verward. Ze vinden het mooi maar ook een beetje viezig."
Om dit imago tegen te spreken liet Lotte zich inspireren door laboratorium glas. "Want dat wordt als heel schoon gezien, maar dan met heel 'vies' glazuur."
Bijeenkomst
Het plan van Lotte was om aan het einde van haar project een lange mooie tafel neer te zetten bij de kerk. Alle mannen die betrokken waren bij het duivenprobleem zouden dan worden uitgenodigd voor verbroedering onder het genot van koffie en vlaai. "Maar dit mag niet vanwege corona. Ik wil ook niemand pushen om te komen. Wel heb ik iedereen per postduif een kaartje gestuurd om ze uit te nodigen."
Lotte kreeg positieve, maar ook verbaasde reacties. "Ze stonden er allemaal voor open om te komen en vonden het heel leuk. Maar ze vroegen zich vooral af waar mijn interesse voor de vogelpoep vandaan kwam."
Prijzen
Voor haar werk is Lotte meerdere keren in de prijzen gevallen. Ook is ze genomineerd voor de Henriette Hustinxprijs. "Ik heb met dit project de Scriptieprijs gewonnen, ik ben er enorm blij mee. Het is echt bizar dat ik met mijn duivenpoep die prijs binnenhaal."
Ze is ook zeker nog niet klaar met haar servies. "Ik zou het product heel graag op de markt willen brengen. Momenteel ben ik bezig met het perfectioneren van het gebruiksgemak en de vorm."
