De terminaal zieke mevrouw Visser (88) had nog één grote wens: een bezoekje brengen aan de oliebollenkraam van haar zoon in Rotterdam, waar ze zelf vijfenzestig jaar lang heeft gewerkt. Stichting Ambulancewens maakte de droom werkelijkheid.
In 1952 richtte mevrouw Visser samen met haar man een oliebollenkraam op in Rotterdam. Het werd een echt familiebedrijf, waar de 88-jarige vrouw tot twee jaar geleden nog elke winter meehielp. "Die kraam is haar leven", vertelt haar zoon Richard Visser, die nu de kraam runt, aan Editie NL.
Nu ze ongeneeslijk ziek is, zit zelfs een bezoekje er niet meer in. "Ze is incontinent en moet veel overgeven, waardoor ze haast niet meer de deur uit kan", vertelt Richard.
Oliebollen verkocht
Stichting Ambulancewens hielp haar laatste droom te verwezenlijken: ze haalden de vrouw thuis in Oosterhout op en brachten haar naar de kraam waar ze zolang heeft gewerkt. "Eerst stond ze ervóór, maar toen bedachten we om haar erin te tillen. Dat lukte nog ook. Ze heeft zelfs nog een paar oliebollen aan een klant verkocht", lacht haar zoon.
Voor Richard was het een mooie, maar ook emotionele dag. "Ik probeerde mijn verdriet te onderdrukken, want ik wilde niet jankend in die oliebollenkraam staan. Maar ik kon het niet laten om toch een traantje te laten. Daar hadden mensen gelukkig ook begrip voor."
'Geweldig maar emotioneel'
Ook Ineke, een medewerker van Stichting Ambulancewens, vond het een bijzondere dag. "Het was geweldig, maar ook heel emotioneel. Veel mensen die haar kenden van vroeger kwamen ernaartoe om gedag te zeggen én afscheid te nemen."
Hoewel mevrouw Visser erg ziek is, leefde ze die dag helemaal op. "Haar ogen gingen helemaal open. Ze straalde. Er kwam echt energie vrij", vertelt Ineke.
Vermoeiende dag
Richard beaamt dat. "Ze heeft echt genoten. Maar het was ook wel een aanslag op haar lichaam: de dagen erna was ze erg vermoeid. We zijn de stichting erg dankbaar dat ze dit voor ons hebben geregeld, want het was ons nooit gelukt."
