We moeten zeker niet nog korter gaan werken

Afgelopen week werden de resultaten van een spraakmakend Brits onderzoek gelanceerd. Dit toonde aan dat het zeer waarschijnlijk is dat een kortere werkweek enorm positieve effecten kan hebben op onze mentale en fysieke welzijn. 

Er zijn nog wel wat onzekere factoren, maar de algehele tendens was uiterst positief. 92 procent van de deelnemende bedrijven gaf zelfs aan door te willen gaan met de kortere werkweek. 

Alleen wil dat absoluut niet zeggen dat wij dat ook moeten doen. Sterker nog, wij zouden er goed aan doen om juist iets langer te gaan werken!

Qua werk-privé balans hebben we objectief gezien weinig te klagen. Volgens verschillende bronnen hebben we met een gemiddelde werkweek van 31 uur zelfs de kortste werkweek van heel Europa (NB: Zuid-Korea wil zelfs een 69-urige werkweek gaan doorvoeren!).

Waar we minder goed in zijn, is de besteding van die overige uren. Ik schreef al eerder over onze matige werk-privé balans. In toenemende mate spenderen we onze vrije tijd namelijk starend in ons mobiel. En dat is sowieso schadelijk voor onze welzijn.

In het VK, waar het onderzoek plaatsvond, werken ze overigens gemiddeld 40 uur per week. Daarbij gold voor veel van de deelnemende bedrijven dat 'korter werken' betekende dat ze tijdens de onderzoeksperiode maar 4 uur minder werkten (36 in plaats van die 40 uur). Dat is nog steeds 5 uur meer dan wij. 

Als wij in Nederland slechts een paar uur per week langer zouden werken, zouden we bovendien een groot deel van het personeelstekort kunnen oplossen. Plus de werkdruk verlagen.

Daarnaast is er veel meer winst te behalen als we ons eerst zouden focussen op slimmer werken in  plaats van minder. Onze arbeidsproductiviteit stagneert namelijk al jaren. Dat komt voor een groot deel door: 

• De toename aan vergaderingen en onze mentale afwezigheid tijdens die vergaderingen. 

• De toegenomen communicatiestroom onderling en de vele afleidingen tijdens het werk.

• Nieuwe technologieën die ons niet per definitie effectiever maken, maar zelfs ongeduldiger en dommer. 

• Maar ook de trage flexibilisering van het werk waardoor we steeds meer tijd in de spits doorbrengen.

In een poging dat productiviteitsverlies tegen te gaan, verwacht de werkgever vaak dat we harder gaan werken. Dit leidt bij de nieuwe generatie, Gen Z, zelfs tot 'quiet quitting' - het absoluut minimale doen wat er van je verwacht wordt. 

Maar zoals Japke-d in haar column terecht betoogt: 'dat moet je niet quiet doen, maar juist heel luid.' Eigenaarschap pakken en duidelijk grenzen stellen. Want daar gaat het vaak mis. We blijven met tegenzin doen wat we deden.

Het grootste risico is dat we daardoor steeds meer geneigd zijn om het werk als boosdoener af te doen. De reden waarom we er mentaal doorheen zitten. Maar daarmee leggen we de verantwoordelijkheid buiten onszelf. 

We leven niet om te werken, we werken om te leven. Maar dat betekent niet dat het werken niet leuk hoeft te zijn. Het brengt structuur in je leven. Het zou een plek moeten zijn waar je jezelf kan ontwikkelen, sociale contacten onderhoudt en waar je van betekenis kan zijn voor anderen. 

Als dat niet zo is, ga dan niet minder werken, maar kijk hoe je je werk kan verbeteren of ga op zoek naar iets dat wel bij je past.