Hij ging voor de liefde naar Mexico maar inmiddels werkt Glenn van Damme er als poffertjesbakker. Vanuit zijn foodtruck verkoopt hij poffertjes, stroopwafels, glühwijn en andere Nederlandse zelfgemaakte snacks en de lokale bevolking is er dol op.
Het begon met een grap van zijn vriendin, maar het is nu een fulltime baan. In 2017 leerde Van Damme zijn vriendin kennen tijdens een trip door Mexico. De vonk sloeg over en hij verruilde het rustige Zeeuwse Aardenburg voor Mexico-Stad waar bijna 9 miljoen mensen wonen.
"Eind 2017, begin 2018 is ze in Nederland geweest en toen heeft ze allerlei Nederlandse lekkernijen geproefd. Voor de grap zei ze, dit moet je in Mexico gaan verkopen, daar houden ze van zoete dingen."
Markt
Het idee bleef hangen en in 2018 toog Glenn samen met zijn vriendin naar een lokale markt met twee kleine poffertjespannen die op een fornuis konden staan, die hij uit Nederland had meegebracht.
"Er was veel interesse voor. Mexicanen zijn heel open en nieuwsgierig. Ik sprak nauwelijks Spaans toen, dus volgens mij begrepen ze helemaal niet wat ik uitlegde, maar toch wilden ze er dan eentje proeven."
Het balletje ging langzaam aan het rollen, steeds meer markten en bazars werden bezocht, maar winstgevend was het op deze kleine schaal niet. "We moesten een keuze maken. Een winkel op een vaste locatie of een foodtruck. Met een winkel is het afwachten of er mensen naar je toekomen, dus werd het een wagen."
Een oude afgedankte truck werd helemaal omgebouwd. Er kwam een raam in, een diepvries en de Nederlander liet een speciale poffertjesplaat bouwen die erin paste." La Pofferia was geboren.
Esponjocitos
De poffertjes staan met de Nederlandse naam op het menu, al kunnen de Spaanssprekende Mexicanen dat amper uitspreken.
"Dat is altijd een leuk moment bij het bestellen. We vertalen het bij onze uitleg als esponjocitos. Esponjoso = fluffy of opgepoft en itos = tjes."
Het eerste evenement bezochten Van Damme en zijn vriendin in september 2018. Ze stonden op een race-evenement, waar mensen in de rij stonden voor de Nederlandse lekkernij.
"Daarna zijn we allerlei grote en kleine evenementen gaan bezoeken. We hebben zelfs op Corona Capital, Vive Latino en EDC gestaan. Dat zijn festivals waar 200.000 bezoekers op afkomen in een weekend tijd."
Vaste stek
Een hobby werd langzaam een baan, maar het festivalseizoen loopt in Mexico maar van februari tot mei en van september tot december. Van Damme ging op zoek naar een vaste locatie in de hoofdstad waar hij de rest van het jaar met zijn foodtruck kon staan.
"Dat is nog niet zo makkelijk, want hier hebben ze bijna overal 110 volt. En het koffiezetapparaat wat we gekocht hadden voor de barista werkt bijvoorbeeld op 220 volt." Ook kun je in Mexico niet zomaar een vergunning krijgen voor een locatie, zoals in Nederland.
"Dat gaat hier nog op de ouderwetse manier, eigenlijk een soort van omkoping. Je geeft iemand geld en die zorgt ervoor dat je niet lastig gevallen wordt. Maar als er weer een ander komt, moet je die weer geld geven. En al zou je een vergunning krijgen van zo'n man, wettelijk bestaat dat papiertje niet."
De oplossing: op een niet openbare locatie gaan staan. Van Damme staat nu in een parkeergarage, met een schuifwand, waardoor hij toch vanaf de straat zichtbaar is. Het zit op een looproute in de buurt van een metrohalte en één van de drukte buskruispunten in de stad. Genoeg aanloop dus.
Klantenbestand
"We hebben vaste klanten, maar ook mensen die uit een andere stad komen en ons kennen van een festival."
Natuurlijk heeft ook Mexico last van het coronavirus. Omdat hij eten verkoopt, mocht de poffertjeskraam bij de eerste lockdown open blijven maar toch sloot Van Damme de tent. "Uit eigen overweging, we wisten niet hoe het virus zich zou verspreiden in zo'n miljoenenstad."
Kroketten
De tijd gebruikte hij om na te denken over nieuwe producten. "We hebben een aantal Nederlandse snacks ontwikkeld. Zo verkopen we onder meer bitterballen, kipcorns, kaaskroketten, normale kroketten en een vegetarische variant. Die maken we allemaal zelf op locatie."
Ook kwam hij op het idee op oliebollen en glühwijn te maken met eigen specerijen en kruiden. Die oliebollen zijn er echter nooit gekomen.
Vier liter glühwijn
"We hebben het zo druk met die glühwijn, die we verkopen als Vino especiado casero (huisgemaakte gekruide wijn). De Mexicanen zijn er gek op. Eerst verkochten we het in 1-literflessen maar nu ook in 4 liter. Er staat bijna continu een grote pot met wijn op het vuur."
Door de coronacrisis zitten veel mensen zonder werk. Mexicaanse ondernemers krijgen geen steun van de overheid zoals in Nederland, je moet het zelf maar zien te rooien.
"Mensen hier hebben vaak ook geen spaargeld en ze leven van dag tot dag. We merken door de toegenomen armoede wel dat de klandizie afneemt, maar Mexico heeft gewoon een enorme eetcultuur. "
