Met de verkoop van t-shirts wil STRDR ('Strijder') geld ophalen om veroordeelde criminele jongvolwassenen te helpen met het starten van een bedrijf. "Ze hebben verkoopskills en ze kunnen deals sluiten. Maar ze hebben wel hulp nodig om dat om te zetten naar het verkopen van iets legaals."
Initiatiefnemer Martine Kroezen is naar eigen zeggen vergroeid geraakt met de doelgroep. Maar het contrast kon niet groter zijn in vergelijking met de studenten die ze voor zich had toen ze nog als programmamanager bij Nyenrode werkte. "Daar was iedereen netjes opgevoed en kreeg ik na afloop van een workshop applaus. Maar ik was er niet gelukkig."
Ze nam ontslag, ging workshops geven en werd uitgenodigd om langs te komen bij de jeugdgevangenis. "Ik werd gewaarschuwd dat ik waarschijnlijk de meest ongemotiveerde groep zou treffen die ik ooit had meegemaakt. Dat was inderdaad ook zo. Ze hadden allemaal hun armen over elkaar geslagen en lagen met hun hoofd op tafel. Tot mijn verbazing deed aan het einde van de workshop iedereen mee."
'Wie gaat mij aannemen?'
Kroezen maakte diverse uitstapjes naar het bedrijfsleven, maar keerde iedere keer weer terug naar die moeilijke doelgroep. Het idee om hen te laten proeven aan het ondernemerschap, ontstond tijdens een sollicitatietraining die ze aan jonge gedetineerden gaf.
"Een jongen zei tegen me: "Ik vind het lief dat u dit doet. Maar ik krijg geen Verklaring Omtrent Gedrag, ik heb een strafblad en ik kan niet met mensen omgaan. Wie gaat mij aannemen?" In de gevangenis zijn er voor gedetineerden maar weinig opleidingen om te volgen en er is geen aandacht voor ondernemerschap, terwijl dat tegenwoordig wel in alle vormen van onderwijs aan bod komt."
Wit en bruin verkopen
En dat terwijl ze wel degelijk talenten hebben, vertelt Kroezen. "Ze kunnen wit en bruin verkopen (cocaïne en heroïne), dus ze hebben verkoopskills en ze kunnen deals sluiten. Maar ze hebben wel hulp nodig om dat om te zetten naar het verkopen van iets legaals."
Jongvolwassenen die na hun straf gaan werken, belanden veelal in functies waar ze het minimumloon verdienen. "Vaak houden ze dat maar een paar maanden vol omdat het werk niet uitdagend is. Als je rollen bankbiljetten in je zakken hebt gehad en vroeger op één dag verdiende wat je nu in een maand verdient, dan moet er iets van voldoening en creativiteit tegenover staan. Met het ondernemerschap hebben ze hun verdiensten en werkzaamheden zelf in de hand."
Huisje, boompje, beestje en een leuk vriendinnetje
Inmiddels heeft Kroezen zelf Anwar aangenomen, die geruime tijd in detentie heeft gezeten. "Hij is in dienst bij ons en nog geen ondernemer. Maar hij geeft aan dat hij een positief gevoel heeft bij wat hij nu doet. We voeren veel gesprekken met hem over wat er is gebeurd en waar hij met z'n leven heen wil."
"Uiteindelijk willen jongens als Anwar allemaal hetzelfde: huisje, boompje, beestje en een leuk vriendinnetje. Maar het straatleven waaraan ze gewend zijn geraakt, staat zo ver af van de 'normale' samenleving. Daarom moet je voor hen een plek creëren waar ze kunnen functioneren."
Niet meer dan een vuilniszak
Ze hoopt met de verkoop van de shirts 5.000 euro op te halen om vijf ex-gedetineerden te helpen met het starten van een onderneming. "Vaak hebben ze bij hun vrijlating niet meer dan een vuilniszak met spullen. Je kan bijvoorbeeld een deel van iemands kappersopleiding betalen en zijn eerste scharenset."
Ook hebben verschillende ondernemers zich gemeld na een oproep op Linkedin. "Je merkt dat het bedrijfsleven sneller kan schakelen dan de hulpverlening. Maar als we dit nationaal willen uitrollen, dan hebben we nog veel meer mensen uit het bedrijfsleven nodig die hen wat willen leren."
