Wat te doen met de 73 lege stoeltjes die de Britten straks achterlaten? Zowel de grote als kleine landen azen op extra zetels en rakelen zo een oud debat over macht in het Europarlement op.
Het Europees Parlement heeft nog geen kant-en-klaar plan voor de 73 stoelen van de Britten, die na brexit vrijkomen. Wel regent het voorstellen in Brussel.
Een Portugese parlementariër zegt tegen Politico dat er voor de brexit al 77 verschillende voorstellen op tafel lagen voor het hervormen van het parlement. Iedereen ziet het eigen voorstel als dé stap naar een meer democratische Europese Unie, en schiet om die reden tegengestelde voorstellen af.
Wij lopen alvast door een aantal opties heen:
1. Meer macht voor de grote jongens
De Duitsers en Fransen hebben het altijd al geroepen: wij hebben meer inwoners en dus recht op meer invloed. Waar een Franse Europarlementariër grofweg 850.000 Fransen vertegenwoordigt, is een Maltees stoeltje in het parlement goed voor bijna 70.000 Maltezers.
Een Maltees of Luxemburger heeft dus per persoon meer dan tien keer zoveel invloed tijdens parlementsverkiezingen dan een Duitser of Fransman. Voor die laatsten is het dus een uitgemaakte zaak: onze mensen hebben een te kleine vertegenwoordiging. En dus recht op meer zetels.
2. Meer macht voor de kleintjes
Niet geheel verrassend argumenteren 'de kleintjes' exact omgekeerd. De Unie is een samenwerkingsverband van gelijke landen. En op dit moment zijn Duitsland en Frankrijk al veel te machtig. We spreken niet voor niets over een Frans-Duitse as.
Volgens voorstanders van meer macht voor kleine lidstaten spreken landen vaak met één stem. Maar als kleine landen zich roeren, worden ze al snel overschaduwd en maken uiteindelijk Berlijn en Parijs de dienst uit.
3. De Europese droom van Macron
EU-gezinde geesten als Guy Verhofstadt en Emmanuel Macron zien het liefst dat de Britse stoelen worden vergeven aan pan-Europese parlementariërs. Zij willen Europese burgers laten stemmen op een lijst die is samengesteld door de Europese fracties. Alle EU-burgers kiezen uit dezelfde lijst.
EU-gezinden als Guy Verhofstadt zien een kans voor een hechter Europa. (Beeld: Getty Images)
Zo ontstaan er Europese parlementariërs in plaats van aan een land gebonden politici. Volgens voorstanders is dat de opmars naar een hechter Europa waarbij alle EU-burgers behoren tot hetzelfde kiesdistrict.
Nu kunnen Nederlanders alleen op Nederlanders stemmen en Fransen slechts op Fransen. Vlamingen kunnen zelfs alleen op Vlamingen stemmen. Het nadeel van deze optie? Mensen blijven waarschijnlijk toch wel nationaal stemmen en zo wordt de macht van Duitsland en Frankrijk groter (zie optie 1).
4. Minder EU-burgers = minder zetels
Een behoorlijk voor de hand liggende optie lijkt het simpelweg verkleinen van het parlement. Als 65 miljoen Britse Europeanen de Unie verlaten, betekent dat gewoon dat er minder Europeanen zijn en dus minder zetels. Het aantal zou dan tot onder de zevenhonderd dalen.
De hoop is om voor de volgende verkiezingen in 2019 een besluit te hebben genomen. Uiteindelijk is het de Europese Raad - bestaande uit de regeringsleiders en gekozen staatshoofden - die beslist over het lot van de 73 achtergelaten stoelen na de brexit.
