De machoman en zijn moeder

Dat de liefde van een moeder voor kinderen ver kan gaan, daar kan ik over meepraten. Maar waar houdt onvoorwaardelijke liefde voor je kind op en begint het onterecht bedekken met de mantel der liefde? Ik zou zeggen: als je zoon, en plein public, een vrouw bij haar hoofd vastgrijpt en haar vol op de mond kust. Zonder dat de vrouw in kwestie daar op dat moment ook maar iets tegenin kan brengen.

De moeder van de voorzitter van de Spaanse voetbalbond denkt daar duidelijk anders over. Sterker nog: maandag ging ze in hongerstaking. Samen met haar zus liet ze zich opsluiten in een kerk. Als een ware 'mamagorilla' komt ze voor haar jong op. Totdat een oplossing wordt gevonden voor de 'onmenselijke en bloedige jacht' op haar zoon. Of tot de dood erop volgt (ze werd intussen al even opgenomen in het ziekenhuis omdat het niet goed met haar ging).

Die alles verblindende moederliefde voor een zoon is typerend voor machoculturen. Je ziet het veel in zuidelijke landen, waar jongens en meisjes ongelijkwaardig worden opgevoed. Moeders houden hun zonen altijd de hand boven het hoofd. Zelfs als ze allang volwassen zijn. Het zijn ware prinsjes in huis: 'Mijn zoon is de beste.' 'Mijn zoon doet zoiets niet.'

Je zoon corrigeren na wangedrag? Dat gaat in zo'n cultuur niet gebeuren. Ik heb het al zo vaak meegemaakt, ook in mijn eigen omgeving. De eerste moeder die haar zoon wijst op wangedrag, moet nog geboren worden. Vaders die er niet voor hun kinderen zijn, worden niet aangepakt door hun eigen moeders. De moeder van de bondsvoorzitter die, na grensoverschrijdend gedrag waarvan de hele wereld getuige is geweest, voor haar zoon in de bres springt, is hier een treffend voorbeeld van.

Hoe belangrijk de band tussen moeder en zoon is, wordt onderstreept door een vorig jaar verschenen onderzoek – al is er feitelijk niets nieuws onder de zon. Het komt erop neer dat een te sterke band tussen moeder en zoon niet gezond is, en dat het juist de scheiding is van een zoon van zijn moeder die de zoon in staat stelt zijn mannelijkheid te ontwikkelen.

Dat is waar het in de machoculturen vaak misgaat, met van die moeders die hun zoons eindeloos pamperen en alles maar onder het tapijt schuiven. Realiseren die moeders zich niet dat ze hiermee een voedingsbodem creëren voor grensoverschrijdend gedrag tegenover vrouwen? Want als van kleins af aan alles vergoelijkt wordt wat je doet, hoe kun je dan enige zelfreflectie ontwikkelen?

Dat is waar het bij de Spaanse bondsvoorzitter in deze hele kwestie aan schort. In plaats van zichzelf te gaan uithongeren, had zijn moeder tegen hem moeten zeggen: "Wat deed jij daar nou op dat podium? Dat kan echt niet. Ga sorry zeggen, en gauw een beetje."