Neem alleen moeders in dienst!
De discussie of moeders die 'alleen maar' parttime willen werken niet gewoon lui zijn, komt als een boemerang telkens weer terug. Maar waar we het nooit over hebben, is hoe hardwerkende moeders worden afgerekend op het feit dat ze moeder zijn.
Zo werd mij onlangs weer eens tijdens een acquisitiegesprek gevraagd of ik kinderen heb. Als ik die vraag, naar waarheid, met 'ja' beantwoord, voel ik me altijd net alsof ik betrapt ben tijdens het stelen van een snoepje uit de snoeppot. Maar waarom eigenlijk?
De potentiële opdrachtgever in kwestie, een vrouw, keek me met een strenge blik aan toen ik had beaamd kinderen te hebben. Nadat ik haar hun leeftijd had verteld, moest ze lachen en zei ze: "O, kun je deze klus dan wel aan?" "Hoe denkt u dat ik nu mijn werk doe dan?", luidde mijn wedervraag. "Hoe denkt u dat ik zorg dat er brood op de plank komt? Ik werk hard en kan, als het moet, dag en nacht werken. Dus ja, ik kan die klus zeker aan."
Ik zat me als werkende vrouw dus gewoon te verdedigen voor het feit dat ik kinderen heb, zoals me al heel veel keren is overkomen. Want ja, natuurlijk verandert je wereld als je kinderen krijgt. Zeker als je geen sociaal vangnet hebt. En natuurlijk zijn er obstakels als je moeder bent. "Sorry baas, ik kan nu niet komen, want de juf heeft net gebeld: beide kinderen moeten ontluisd worden, inclusief ikzelf, want er heerst een luizenplaag op school." De opdrachtgever tegen wie ik dit zei, werd destijds woest op mij.
"Maar goed, de emancipatie van de vrouw lijkt in Nederland alleen te bestaan als je geen kinderen hebt."
Wat me opvalt is dat tijdens zo’n kennismakingsgesprek nooit eens iemand zegt: "Wat goed, je bent moeder! Dan kun je multitasken als de beste, weet je wat verantwoordelijkheid nemen inhoudt, kun je voor andere minimensjes zorgen. We hebben meer moeders nodig in ons bedrijf. We gaan ervoor zorgen dat moeders alle kansen krijgen om hier te kunnen werken én voor hun kroost kunnen zorgen." Het zorgen voor de ander laat bovendien zien dat je bezit over een goede teamspirit. Daarmee is de vraag aan moeders hoe ze functioneren in teamverband, wat mij betreft overbodig.
Maar goed, de emancipatie van de vrouw lijkt in Nederland alleen te bestaan als je geen kinderen hebt. Zodra je moeder wordt, word je een 'probleemgeval'. Als je met een zwangere buik op gesprek gaat, zal de opdrachtgever niet met je in zee gaan, kan ik jullie verzekeren uit eigen ervaring. Maar de vraag 'heb je kinderen' zou niet moeten mogen worden gesteld tijdens zo’n gesprek. En al helemaal niet de standaard vervolgvraag: hoe oud zijn ze? Dat gaat niemand wat aan. Net zomin of iemand homo- of heteroseksueel is, dat vraag je toch ook niet tijdens zo’n gesprek?
"Dus eigenlijk zijn het ideale werknemers. Alleen even niet als de kinderen luizen hebben opgelopen op school."
Met dit soort vragen laten we namelijk zien dat we graag vrouwen willen framen: als je kinderen hebt, wil of kun je vast alleen maar parttime werken, of is er zeker altijd 'gedoe'. Aan mannen worden deze vragen nauwelijks gesteld. Laten we de emancipatie van de Nederlandse vrouw eindelijk een stukje oprekken. Want moeders kunnen juist een grote plus zijn voor werkgevers. Ze werken keihard en kunnen functioneren met extreem weinig slaap. Dus eigenlijk zijn het ideale werknemers. Alleen even niet als de kinderen luizen hebben opgelopen op school.