Elkaar helpen? Geef goud!
Turkse bruiloften zijn net een Bollywoodfilm. Ergens midden op de avond staan de bruidegom en bruid op. Voor hen vormt zich een lange rij van gasten die een voor een het koppel komen verblijden met een gift. Ondertussen gilt een soort master of ceremonies in een microfoon wat en door wie er zojuist aan het bruidspaar geschonken is. "Van de oom van de bruid: vijf gouden armbanden! Van de neef van de bruidegom: vier gouden munten." Onlangs was er op deze manier in Turkijke een bruid behangen met maar liefst 5 kilo goud. Volgens het krantenbericht erover had ze daarna wel wat moeite met dansen.
Wie echt wil overdrijven, en pronken uiteraard, doet een huis cadeau. Ik heb me altijd afgevraagd of het echtpaar daadwerkelijk dat huis krijgt, ik heb daar zo mijn twijfels over…
In ieder geval geeft men tijdens Turkse huwelijken veel goud en de reden hierachter is dat het bruidspaar dit in slechte tijden kan inwisselen voor geld. Op Nederlandse bruiloften vraagt het bruidspaar óf een gevulde envelop, waarvan de inhoud dan aan een kunstwerk wordt besteed, óf ze hebben ergens een lijst klaarliggen zodat je iets voor de uitzet kunt kopen: borden, bestek. Ook nuttig, maar het is niet echt van waarde.
"Na haar vertrek was al mijn goud weg!"
Een gouden appeltje voor de dorst is fijn natuurlijk, maar er zit ook een keerzijde aan: zo werd ik, toen ik 8 maanden zwanger was, bestolen van al mijn goud. Dat had ik van mijn familie gekregen voor mijn eerste kind en mijn huwelijk.
Tijdens mijn zwangerschap mocht ik van de dokter niets doen, vanwege de zwangerschap en bijkomende complicaties. Een invalster kwam ons huis schoonmaken, maar deed dat iets te grondig: na haar vertrek was al mijn goud weg! Zelfs de sieraden die ik van mijn moeder had gekregen en die ze met bloed, zweet en tranen bij elkaar had verdiend in een Rotterdamse kruidenfabriek.
Maar goed, dat Turkse goud – mits het niet gestolen wordt - is dus bestemd voor mindere tijden. Dan kun je ermee naar een pandjeshuis gaan, om het (tijdelijk) te verpanden voor contant geld. Daarmee kun je dan je rekeningen betalen. Iets typisch Turks, dacht ik. Maar ik las onlangs dat ook de hardwerkende Nederlander steeds vaker naar het pandjeshuis gaat. De torenhoge inflatie, stijgende energieprijzen en de almaar duurder wordende boodschappen zijn daar uiteraard debet aan. Bij het Goudwisselkantoor werden sinds januari van dit jaar 16 procent meer sieraden verpand. Dit brengt mij op een idee.
"Want zeg nu eerlijk: hoe lelijk zijn de meeste geboortecadeaus? Dat is toch zonde van het geld?"
Wat als we voortaan op alle bruiloften en geboortes elkaar goud geven? Op verjaardagen ook, wat mij betreft. Want zeg nu eerlijk: hoe lelijk zijn de meeste geboortecadeaus? Dat is toch zonde van het geld? Zelf kreeg ik massa's babykleertjes waar de kinderen al uitgegroeid waren voordat ze gedragen waren, of omdat ik ze te lelijk vond. Een mooie, gouden munt behoudt tenminste zijn waarde, daar heeft die kleine later toch veel meer aan? Of dat kersverse bruidspaar? Het gaat daarbij niet eens om de hoogte van het bedrag, en je kunt het ook met een aantal mensen bij elkaar leggen. Het gaat erom dat we elkaar helpen, zeker in deze moeilijke tijden. En deze Turkse traditie leent zich daar helemaal voor.