Sowieso goud voor de Voortmannetjes
In de zomers trokken wij van camping naar camping door heel Europa. Het land maakte niet uit, Frankrijk, Joegoslavië of Bulgarije, het maakte ook niet uit hoe de camping eruit zag. Als er maar een tafeltennistafel stond. Dat was het enige dat mijn broer en ik vroegen.
Want we wilden tafeltennissen. En niet zomaar een potje. We deden de Olympische Spelen, we kozen landen die we vertegenwoordigden en gaven onszelf namen. Het hele toernooi was op het scherpst van de snede, met voorrondes, kwartfinales, alles zo echt mogelijk. Soms zelfs inclusief commentaar (van onszelf).
'Een van de Voortmannen won sowieso goud'
Zo speelde ik samen met m’n broer in zo'n vakantie tientallen olympische finales. We waren aan elkaar gewaagd. Uiteindelijk zorgden we er bijna altijd voor dat er twee Nederlanders in de finale stonden en dat de finalisten de broertjes Voortman waren, onze eigen namen dus.
We konden allebei niet goed tegen ons verlies, maar een van de Voortmannen won dan sowieso goud voor Nederland. Een schrale troost voor de verliezer.
Ik moest hieraan denken toen ik deze week de zusjes Smulders zag. Ze zijn elkaars concurrenten als ze de BMX-baan in gaan. In Tokio beleefden ze hun olympische droom (een echte en geen imaginaire zoals bij ons) samen, maar ze gingen allebei voor een eigen olympisch medaille.
Laura viel al in de eerste run. Hard. Huilend kwam ze als laatste over de finish. Het gebeurde vlak voor mijn neus, Ik zag dat ze pijn had, fysieke pijn, maar vooral pijn van het missen van die medaille. Haar zusje Merel was er snel bij ze knuffelde haar, maar Laura was ontroostbaar. Het schokkende huilen galmde door het stille BMX-stadion.
"Tuurlijk had ze graag zelf willen winnen. Maar ze was ook blij voor haar zusje. "
Zusje Merel moest door. Haar kansen op een medaille waren nog springlevend. Laura schreeuwde haar zusje naar een bronzen plak. Een grote verrassing en voor Merel een fantastische prestatie.
Ik sprak Laura na afloop. Ze had een dubbel gevoel, zei ze. Tuurlijk had ze graag zelf willen winnen. Maar ze was ook heel blij voor haar zusje. In elk geval een medaille voor Nederland, voor een van de Smulders-zusjes. Een schrale troost.
PS Nog meer zusterliefde op de Spelen: vandaag komen ook de zusjes De Brouwer (synchroonzwemmen) en een van de zusjes De Witte (atletiek) in actie.
