Ga naar de inhoud
Yeşim Candan

Heb jij je vader weleens bloot gezien?

Voor het eerst ben ik het eens met SGP, DENK en Forum voor Democratie. Deze politieke partijen spreken zich uit tegen het nieuwe tv-programma Gewoon. Bloot., waarin kinderen van 11 en 12 jaar oud naakte volwassenen interviewen.

Volgens de makers van Gewoon. Bloot. zou het programma helemaal niets met seks te maken hebben (zoals het krijgen van kinderen ook niets met seks te maken heeft). Het uitgangspunt zou juist 'body positivity' zijn, een term die nog niet zo lang bestaat. Het gaat dus om het accepteren van je dikke of dunne lichaam, of hoe het er ook maar uitziet. Niet voor niets waren de mannelijke beelden uit de Griekse oudheid allemaal naakt. Daarmee lieten de Grieken destijds al zien dat schoonheid onvergankelijk is. Door social media zouden kinderen een vertekend beeld hebben gekregen van hoe een lichaam eruit hoort te zien, namelijk perfect. 

Ja, en dus? Dubai ziet er ook perfect uit, moeten we nu ook maar niet meer afreizen naar Dubai? Maar goed, het uitgangspunt van het programma is dus dat 'gewoon bloot' de norm is.

"Dus als je je vader in zijn blootje hebt gezien, voel je je automatisch op je gemak met een andere man?"

Vroeger verwonderde ik me al over families die met elkaar naar de sauna gingen. Vader, moeder, kinderen: allemaal in hun nakie. Ik ben opgegroeid in een cultuur waar we onze vaders niet naakt zien. Integendeel. Op social media heb ik gevraagd wat mensen ervan vinden dat kinderen hun eigen moeder of vader naakt zien. Een moeder antwoordde: "Anders is het later toch een shock, als je voor het eerst een man naakt ziet?" Dus als je je vader in zijn blootje hebt gezien, voel je je automatisch op je gemak met een andere man?

De gedachtegang achter het tv-programma Gewoon. Bloot. – meer aandacht geven aan body positivity – vind ik acceptabel voor volwassenen. Want juist hen vind ik enorm preuts als het gaat om blote lichamen in advertenties of kunst. Het is goed dat de Suitsupply-posters in abri's waarop volwassenen met elkaar tongen, goed zichtbaar zijn. Net als de FA-commercials vroeger op tv, waarin halfnaakte vrouwen sensueel douchen.

"Wie bepaalt de norm? De ouders, vind ik. Niet een tv-programma."

Waar ik me zo over opwind bij dit tv-programma is dat het specifiek gemaakt wordt voor kinderen. Naaktheid brengt net als seksualiteit waardeoordelen met zich mee over wat wel en niet kan. Het gaat over morele kwesties waarbij verschillende culturen en referentiekaders dit soort onderwerpen in een ander licht zetten.

Tijdens het schrijven van mijn roman 69 secrets leek het erop dat juist al die vrouwen die hun vader als kind naakt hadden gezien, niet openlijk over seksualiteit konden praten. Hoe is dat te verklaren? Ook ik vind het belangrijk dat kinderen hun lichaam respecteren en kunnen praten over hun seksualiteit. Maar wie bepaalt daarbij de norm? De ouders, vind ik. Niet een tv-programma. Wat voor jou iets normaals is, bijvoorbeeld de sauna bezoeken met het hele gezin, vindt de ander te ver gaan. Terwijl shampoo voor 'normaal' haar uit de schappen wordt gehaald, is het nieuwe normaal kennelijk dat je kind op primetime naakte lichamen evalueert.

Yeşim lanceerde de term 'bicultureel' in de Nederlandse taal als alternatief voor 'allochtoon' en vindt een tweede cultuur een kracht en een meerwaarde voor het bedrijfsleven.