Iedere albino kan het volgende slachtoffer zijn
"Ik ben bang dat we inmiddels een bedreigde soort zijn." Het is de sombere conclusie, die Bonface Massah trekt. Hij heeft albinisme en is bang dat hij en zijn lotgenoten serieus gevaar lopen te worden uitgeroeid. "Als je het tempo van de moorden nu ziet; elke week wordt er wel iemand met albinisme vermoord. Als dat doorgaat zal er over 5 tot 10 jaar niemand meer van ons over zijn."
"In de botten zou goud zitten, de botten kunnen worden gebruikt om geluk af te dwingen."
Ik ben dit keer in Malawi en spreek er met mensen over de 18 moorden die Amnesty International documenteerde. Ze slaan er vandaag alarm over. Want ook in Malawi geloven mensen dat ze rijk kunnen worden als ze iemand met albinisme vermoorden. In de botten zou goud zitten, de botten kunnen worden gebruikt om geluk af te dwingen. En zelfs als je daar niet in gelooft, zou er altijd wel iemand bereid zijn om je goed te betalen voor 'albino-botten'.
Sinds ik Afrikacorrespondent ben, is albinisme een terugkerend thema. U zag eerder hoe het jongetje Faustine door zijn vader in een kamp werd achtergelaten. En later hoe de leiding van dat kamp de donaties van barmhartige Nederlanders verpatste.
Ik dacht dat ik inmiddels alles wel wist over het bijgeloof rond albinisme. Maar nee. Het rapport van Amnesty leerde me bijvoorbeeld dat vrouwen met albinisme vaak aanzoeken krijgen van wildvreemde mannen. Waarschijnlijk met het doel om de vrouwen later te vermoorden. Of dat sommige mannen denken dat je door sex met een vrouw met albinisme van je AIDS of HIV afkomt. Het is allemaal te idioot voor woorden.
Maar mensen geloven het. En aangezien er in Malawi steeds meer mensen wanhopig worden door gebrek aan geld en eten, zijn er ook steeds meer mensen bereid om letterlijk over lijken te gaan om zichzelf te verrijken.
Het leidt er toe dat de mensen met albinisme bijkans paranoïde worden. Vaak genoeg blijken immers de familieleden of vrienden achter een moord op iemand met albinisme te zitten. Moreen Kamatu durft daardoor niet meer naar buiten. De 26-jarige vrouw vertelde me dat ze bang is om moordenaars tegen het lijf te lopen. "Maar daardoor ben ik ook weer bang hoe mijn toekomst er uit ziet, als ik altijd binnen blijf."
"Sommige vrienden en familieleden zie ik niet meer. Je weet immers gewoon niet waar het gevaar vandaan kan komen."
Ook Bonface heeft zijn leven noodgedwongen aangepast. Hij is de voorzitter van de Albinismevereniging in Malawi, maar ondanks zijn nationale bekendheid is ook hij zijn leven niet zeker. "Sommige vrienden en familieleden zie ik niet meer. Je weet immers gewoon niet waar het gevaar vandaan kan komen."
En dat is misschien nog wel het meest nieuwe voor mij: de impact die het heeft in het dagelijks leven van mensen met albinisme. Voor hen is het niet een dreiging zoals een auto-ongeluk voor ons een dreiging is. Nee, voor hen is het gevaar veel groter. Want met 10.000 mensen met albinisme in Malawi en bijna elke week een moord, is de kans aanzienlijk dat zij het volgende slachtoffer zullen zijn.
Koen de Regt